Lachwekkend

Ineens lijkt de Europese Unie, Nederland voorop, wakker te zijn geschud. Achter de zoetgevooisde Iraanse stemmen waarmee Teheran de afgelopen jaren de EU verleidde, blijkt opnieuw dat het moellahbewind een moorddadige gangsterbende is die al het mogelijke doet om kritische geluiden binnen en buiten zijn grenzen het zwijgen op te leggen.

U wist het, ik wist het, maar de euro’s die met Iran te verdienen zijn, waren weer eens belangrijker dan principes. De Nederlandse ambassade in Teheran wist niet hoe hard men vorig jaar moest hollen om de banden versterken. Het NIW meldde in maart 2018 al dat er bijvoorbeeld een militair attaché was aangesteld, een een-tweetje tussen het ministerie van Defensie en het ministerie van Buitenlandse Zaken. Schoorvoetend gaven die ministeries toe dat dat nieuws inderdaad juist was. Daaraan werd toegevoegd dat omgekeerd Iran al jaren zo’n attaché op hun ambassade in Den Haag heeft zitten (wat doet die daar?).

De buitenlandwoordvoerder van de ChristenUnie, Joël Voordewind, verklaarde de aanstelling van zo’n tegenhanger in Teheran een vreemde beslissing te vinden en stelde Kamervragen. Waaraan Iran te danken had dat de banden werden aangehaald blijft een raadsel. Het land stelt zich bijvoorbeeld sindsdien niet coulanter op tegen de binnenlandse oppositie. Demonstraties in grote bevolkingscentra daar worden met keiharde hand neergeslagen.

Vreemd genoeg nam geen enkel ander medium dit NIW-nieuws over. Het leek of heel Nederland, zowel de politiek als de media, bereid was een oogje dicht te knijpen. De dominee werd het zwijgen opgelegd, de koopman was koning, want Nederlandse bedrijven spinnen, zonder de concurrentie van hun Amerikaanse evenknieën, goed garen op de Iraanse markt. Nu blijken er, naar aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, twee oppositieleiders door Iran op Nederlandse bodem te zijn geliquideerd. En ineens wordt heel Europa wakker: ‘Sancties!!!’ (maar geen economische natuurlijk, want dan snijden we onszelf in de pecunia-vingers).

Hierbij twee kanttekeningen: allereerst zijn de betreffende geliquideerden geen lieverdjes. Ze worden verantwoordelijk gehouden voor terroristische aanslagen die vele Iraniërs het leven kostten. Waarom verleende Nederland deze twee politiek asiel? Ten tweede: de foto van een onderdanige, gesluierde Sigrid Kaag tegenover president Rouhani van vorig jaar – Angela Merkel had destijds wél de ballen om die sluier te weigeren – is in het licht van de huidige ontwikkelingen niet meer alleen gênant, maar ook lachwekkend geworden.