Maccabi slaat terug

Op een bruisend Tennispark Buitenveldert hadden twee weken geleden groep 4 en 5 van Rosj Pina hun laatste tennisles van het jaar.

Door Awi Groen

In het lentezonnetje zitten bestuursleden David Westerhof (voorzitter), Maxim Lassally (penningmeester) en Michael Serphos (secretaris) van Maccabi Tennis op het terras van Tennispark Buitenveldert. Even verderop zijn de groepen 4 en 5 van Rosj Pina bezig met hun laatste tennisles. Ze hebben er vijf gehad. Het project bestaat nu twee jaar en is een initiatief van het jonge bestuur van Maccabi Tennis. David Westerhof: „Op deze manier proberen we kinderen kennis te laten maken met de sport op een leeftijd waarop je echt in een sport kan groeien. In de puberteit ben je veel te druk met puberen, dan wil je niet elke week naar de tennisbaan als dat niet al in je systeem zit.” Het is niet vanzelfsprekend dat het op de tennisclub zo levendig is als vandaag. „Eind 2009 troffen wij een behoorlijk inactieve vereniging aan, er waren vrijwel geen evenementen of toernooien,” zegt Michael Serphos. Westerhof reageert: „Het bestuur dat hier voor ons zat werkte kei- en keihard, maar had veel moeite met het binnenhalen van contributie en sponsors. Op de ledenlijst stonden veel leden die geen contributie betaalden. Dat hebben we aangepast en we zijn direct op zoek gegaan naar sponsors. Bij ons aantreden hebben wij een gigantisch openingstoernooi gehouden met livemuziek, Israëlisch eten, activiteiten van de Maccabi Kids Club en een vol tennispark. Een betere start van onze bestuurstijd konden we ons niet wensen, alle leeftijden van tennisend Joods Nederland waren vertegenwoordigd en hadden het naar hun zin.” Waarom kiezen mensen voor Maccabi Tennis en niet voor een andere club? Westerhof: „Je wilt op een sportclub jezelf tegenkomen. Niet letterlijk natuurlijk, met jezelf kan je moeilijk een wedstrijdje tennissen, maar je bent op zoek naar mensen met dezelfde interesses en achtergrond. Wij bieden een omgeving voor mensen die dezelfde interesses delen. Daarnaast moet je kijken naar je leden en wat zij willen. Als wij heel enthousiast zijn over een toernooitje dat wij willen organiseren, dan is dat prima, maar als het niet aansluit bij wat de leden willen bereik je er niets mee.” Is Maccabi Tennis niet gewoon de zoveelste tennisclub, maar dan een waar je toevallig Joods moet zijn om lid te worden? Michael Serphos legt uit: „Er is toch wel een bepaald Maccabi-gevoel. We zijn niet zomaar een tennisclub, we proberen sportend Joods Nederland een plek te geven. Dat gaat verder dan de doelen van de meeste tennisclubs, die simpelweg veel leden willen om een grote vereniging te zijn.”

Maccabi Nederland
Verantwoordelijkheid nemen voor sportend Joods Nederland houdt niet op bij Maccabi Tennis. Sinds David Beesemer in 2009 de structuur van alle Maccabi-besturen omgooide met een overkoepelend Maccabi Nederland, werken de besturen van verschillende sportafdelingen veel beter samen, stelt David Westerhof vast. „Zonder Maccabi Nederland werkten besturen langs elkaar heen, waardoor ze het zichzelf onnodig moeilijk maakten. Neem bijvoorbeeld Alain Léons: hij was lid van ons bestuur maar stapte over naar het bestuur van Maccabi Zaalvoetbal omdat daar meer zijn interesse lag. Zonder Maccabi Nederland had die transfer nooit plaatsgevonden, waarschijnlijk hadden we dan niet eens van het bestaan van Maccabi Zaalvoetbal afgeweten,” grapt Westerhof, zelf ook bestuurder bij Maccabi Nederland.

Lees verder in NIW 33