Natalie Portman, mannen zijn verliefd op haar, vrouwen willen haar zijn
Goudkleurige lokken, die altijd perfect vallen. Amandelvormige reebruine ogen, die desgewenst liefdevol, wereldwijs of mysterieus naar je kijken. Een perfecte neus, en volle lippen die altijd zouden moeten lachen. Zucht. Natalie Portman. Mannen zijn verliefd op haar, vrouwen willen haar zijn. Joodse moeders willen haar als schoondochter, Joodse vaders willen haar… nou ja, die willen haar gewoon.
Auteur: Lisa Goudsmit
Onlangs deed het nieuws dat Natalie dit jaar in Frankrijk komt wonen heel Europa trillen van spanning. Wat is toch haar aantrekkingskracht? Natalie Portman werd in 1981 in Jeruzalem geboren als Natalie Herslag. Moeder Shelley Stevens is een Amerikaanse die inmiddels werkt als Natalies agent, vader Avner Herslag is een Israëlische gynaecoloog. Applaus graag voor de mensen die genetisch verantwoordelijk zijn voor de beauty en brains van deze goddelijke creatie. In 1984 verhuisde het gezin naar de Verenigde Staten waar de exotische schone al snel opviel: als dertienjarige had Natalietje haar eerste filmrol te pakken in Léon. Ze besloot toen haar overgrootmoeders meisjesnaam Portman aan te nemen als artiestennaam: het klinkt beter dan Herslag en op die manier zou haar familie ook geen ‘last’ hebben van haar faam. Wat lief. Terwijl haar klasgenoten de pubers uithingen, werd de serieuze en ambitieuze Natalie een ster. Zo speelde ze op haar vijftiende in Woody Allens Everyone Says I Love You en op haar zestiende Anne Frank op Broadway. Het toont hoe gevarieerd haar rolkeuze is, maar eveneens dat ze haar Joodse identiteit nooit heeft verloochend. En al veranderde ze haar achternaam, ook voor haar Israëlische achtergrond schaamt Natalie zich niet. Zo bestaat er een leuk YouTube-fragment waarin ze bewijst vloeiend Hebreeuws te spreken in een interview met Guy Pines (zo heet hij echt), de Israëlische Albert Verlinde. Vanaf haar debuut zijn Natalies harde werken en grenzeloze overgave niet onopgemerkt gebleven: ze kreeg een Oscarnominatie voor Closer (2004) en oogstte lof voor V for Vendetta (2005), waarvoor ze haar hoofd kaalschoor.* Voorlopig hoogtepunt van haar carrière is het winnen van de Oscar voor beste actrice in Black Swan (2010). De veganistische actrice viel tien kilo af door het harde trainen voor haar rol als ballerina en ontmoette de Franse choreograaf Benjamin Millepied, inmiddels haar man en vader van zoon Aleph. Recentelijk werd bekend dat Benjamin Joods zal worden voor Natalie en dat ze samen in Parijs zullen gaan wonen. De actrice voelt zich thuis in zowel Israël, als Amerika en Europa. Natalie schippert niet alleen tussen verschillende landen, ze pakt ook verschillende projecten aan: zowel grote commerciële kaskrakers als kleine arthouse films. Momenteel regisseert ze in Israël haar eerste speelfilm, gebaseerd op de roman Een verhaal van liefde en duisternis van Amos Oz. Dankzij haar rol in 1999 als Padmé Amidala in de Star Wars-trilogie is ze niet alleen bekend bij het grote publiek, maar ook voor fantasy fans – een heel bijzonder soort mensen – een heldin. Zelfs intellectuelen waarderen Natalie sinds ze in 2003 haar bachelor psychologie haalde aan Harvard, tijdens het draaien van Star Wars. Zoals Woody Allen al voorspelde: Everyone Says They Love Her. Door haar vele gezichten lijkt iedereen – jong, oud, man, vrouw, dier, mens – Natalie te aanbidden. Natalie Portman: de personificatie van de kosjere natte droom, de trots van de Joodse dominantie in de filmwereld, het perfecte rolmodel van schoonheid en intellect én het ultieme resultaat van het Amerikaans-Israëlische bondgenootschap. Natalie for president.**
* Lieve Natalie, wil je dat alsjeblieft nooit meer doen?
** Volgende keer beloof ik u een kritischere column, maar kritiek hebben op Natalie Portman voelt nou eenmaal onnatuurlijk.
Abonneer op het NIW
