Noah

Het was 1980. Ik was zestien, kwam net van de havo en ging voor de eerste keer alleen op vakantie, voor de eerste keer vliegen en voor de eerste keer naar Israël. Het werd een levensbepalende wonderreis.

Ik wilde toen al journalist worden en de familie bij wie ik in Petach Tikva logeerde was bevriend met Noah Klieger. Anno 2018 zou ik hem natuurlijk meteen hebben gegoogled, maar dit was nog in het ‘gelukkig hebben we telefoon’-tijdperk. Noah was een legende in Israël, een belangrijke sportjournalist voor Yedioth Ahronoth, zo vertelde de mater familias. Ik zag een oudere man die ik vanwege zijn uiterlijk in mijn geest indeelde bij Einstein en Ben Goerion. Hij nodigde Cecile, de dochter van de familie, en mij uit voor een dagje excursie. Zo liep ik, groen als gras, op een ochtend op de redactie van wat toen Israëls grootste krant was. De teksten werden nog, in dit pre-digitale tijdperk, in lood geslagen. Noah vroeg een medewerker om ook mijn naam in zo’n lood-cartouche te slaan. Even was er discussie, want hoe spel je Voet in het Ivriet? Het werd vav-vav-tet. ’s Avonds gingen we naar The Club, dé discotheek van Tel Aviv in die tijd. Ik danste daar met Julio Ilesias.

In de jaren daarna maakte ik vele omzwervingen, verhuisde tientallen keren, maar die naam in lood ging altijd mee, en dan dacht ik aan Noah Klieger.

Twee jaar geleden kwam ik zijn naam weer tegen. Hij blijkt erelid van het Israeli Jewish Congress, een organisatie waarmee ik warme banden onderhoud. Toen ben ik Noah maar eens gaan googelen… en wist niet wat ik las. Zie zijn Wikipedia-pagina: als dertienjarige stelde hij een Joodse verzetsgroep samen, hij overleefde Auschwitz als bokser (daar is een documentaire over gemaakt), hij sprak met Mengele, hij doet denken aan de hoofdpersoon uit het boek Exodus van Leon Uris, over het schip waarop Klieger zelf in 1947 naar Israël kwam en later lid van de bemanning werd. Hij heeft de Legion d’Honneur-onderscheiding en was actief in de Hagana.

Het NIW wilde Noah interviewen voor onze serie die binnenkort wordt gepubliceerd over het 70-jarig bestaan van Israël. Hij zou de kroongetuige van de reeks worden. Maar Noah, inmiddels 93, lag tijdens ons bezoek aan Israël in het ziekenhuis. Zoals bij iedere sterfelijke haalt de tijd hem uiteindelijk in. En wie vertelt dan zijn verhaal?