Op 15 juni is de afstudeerfilm Eretz van de Israëlisch- Nederlandse filmmaakster Natalie Bruijns (25) voor het eerst te zien. Een film over identiteit, gebroken huwelijken en Israëli’s die hun vaderland missen.
Door Annet Röst
De korte film vertelt het verhaal van een gescheiden Israëlische vader en zijn half Israëlische, half Nederlandse zoon. Eretz, het Hebreeuwse woord voor land, speelt zich af in Nederland en begint als vader Nathan en zoon Evyatar een weekend samen hebben. Al snel wordt het pijnlijk duidelijk hoe moeilijk het is voor de twee om met elkaar te communiceren. In twintig minuten weet Bruijns subtiel en gevoelig de cultuurkloof en de spanning tussen vader en zoon vast te leggen. Bruijns is dan ook ervaringsdeskundige. Zelf kind van gescheiden ouders, moeder Israëlische, vader Nederlands. Ze groeide op in Israël en bezocht haar vader, die sinds haar derde weer in Nederland woont, twee keer per jaar. Bezoekjes die ook niet altijd even soepel verliepen. Zelf woont ze alweer zeven jaar in ons koude kikkerlandje en zit ze in het laatste jaar van de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. „Ik identificeer mijzelf zowel met de vader als met het kind,” vertelt Bruijns terwijl ze in haar koffie roert. Ze heeft lang bruin haar en een klein neusbelletje. „Ik heb een Nederlandse vriend. Mijn leven is hier. In Israël ben ik bang voor oorlog of dat ik vier banen moet hebben om rond te komen. Hier maak ik me zorgen over mijn identiteit. Over wat ik mijn kinderen mee zal kunnen geven van mijn eigen achtergrond.” Bruijns spreekt bijna accentloos Nederlands. „Ja, dat is wel verwarrend voor mensen,” lacht ze. „Ik heb geen accent, maar ik begrijp lang niet alles. Mijn vader stuurde ons altijd videobanden. Bassie en Adriaan hebben mij Nederlands geleerd.”
Traffic
We ontmoeten elkaar in het Amsterdamse café Traffic. Een plek waar Bruijns veel inspiratie heeft opgedaan en waar ook een deel van de film is opgenomen. „Ik werk hier al vijf jaar. Het is hier echt een meeting point voor Israëli’s. Wat mij opviel is dat in elk gesprek Israël wel wordt genoemd. Zelfs al wonen ze al twintig jaar hier. Wat is dat toch? Waarom blijven wij Israëli’s altijd naar Israël verlangen? Dat doen Nederlanders in het buitenland toch ook niet? Maar wat mij het meest raakte was het bezoek van een Israëlische vader met zijn zoontje. Hij was gescheiden van zijn Nederlandse vrouw. De man ging helemaal op in het gesprek met zijn Israëlische vrienden. Hij was even vergeten dat hij in Nederland was. Hij lachte en praatte hard. En daarnaast zat zijn zoon, stilletjes, terwijl hij naar zijn vader keek. Het kind had echt een blik in zijn ogen van ‘hier kan ik nooit bij horen’. Ik zag twee werelden. Werelden die niets met elkaar te maken hebben. Toen dacht ik, hier wil ik een film over maken.”
Spijker op z’n kop
Roi Frey is de producent van Eretz. „Ik herkende me zo in het script dat ik meteen ja heb gezegd, al verdien ik er niets aan. Het wordt een prachtige film en Natalie slaat de spijker op z’n kop. Iedere Israëli in het buitenland zal erdoor geraakt worden. Het verhaal van karakter Nathan is mijn grootste nachtmerrie, maar het zou mij zomaar kunnen overkomen. Ook ik ben Israëli met een Nederlandse vriendin.” Voor Bruijns is deze film nog maar het begin. „Ik ben nog niet klaar met het onderwerp. Er is nog veel meer te vertellen over Joodse en Israëlische identiteit in het buitenland. Wat gebeurt er bijvoorbeeld als Nathan zijn zoon meeneemt naar Israël?”
Eretz is te zien tijdens FilmIsreal op 15 juni: om 15:00 in Filmhuis Den Haag en om 17:00 in Het Ketelhuis, Amsterdam.
Filmtrailer: www.cinecrowd.nl/eretz of hieronder te bekijken
Abonneer op het NIW
