De toespraak van rabbi Lord Jonathan Sacks, de voormalig opperrabbijn van het Verenigd Koninkrijk, enige weken geleden in het Europees parlement is zo belangrijk dat dit NIW er vier pagina’s dikker voor is geworden.
In deze speech legt hij haarfijn uit waarom antizionisme het nieuwe antisemitisme is. We zullen deze speech ook op onze website, Facebookpagina en op Twitter zetten. U bent uitgenodigd de tekst te verspreiden waar en hoe u maar wenst, met toestemming van de rabbijn zelf. Hij noemt antisemitisme onder andere een muterend virus dat iedere keer weer in een andere hoedanigheid de kop opsteekt.
In Nederland is een strenge scheiding aangebracht tussen antisemitisme en antizionisme, als voormalig directeur van het CIDI weet ik daar alles van, maar we weten dat die scheiding in de praktijk steeds diffuser wordt. De twee begrippen raken zo met elkaar verweven dat dat strenge onderscheid niet langer te handhaven is. Bij het State Department in Washington bijvoorbeeld, beschouwen ze demonisering van Israël en antizionisme wel degelijk als antisemitisch. De Europese werkdefinitie van antisemitisme luidt onder meer: Joden het recht ontzeggen tot zelfdeterminatie, bijvoorbeeld door te verklaren dat het bestaan van de staat Israël een racistische onderneming is, of de actuele Israëlische politiek vergelijken met die van de nazi’s. In Duitsland ligt er inmiddels een uitspraak van de rechter, die oordeelde dat Joden vervangen voor zionisten de afzender niet automatisch vrijwaart van antisemitisme.
Wellicht dat het tijd wordt om hier in Nederland ook eens een proefproces te houden om te zien hoe hierover door onze rechtspraak wordt gedacht. Per slot van rekening, wat denkt u wanneer u hoort: ‘Vuile zionisten, die uit zijn op ons geld en ons bloed’?
Abonneer op het NIW
