Deze week werd in Iran Rouholla Zam (47), de Iraanse journalist, geëxecuteerd. In de Telegraaf stond hierover een uitstekende column waarop ik door iemand werd geattendeerd net voordat ik vertrok naar Bourtange om daar de Menora in zijn volle glorie, alle acht kaarsen, te laten branden. Dit dagboek is slechts een dagboek van ‘een opperrabbijn in Coronatijd’. Niet meer en niet minder. En dus gaat het niet over de wereldpolitiek, maar gewoon over wat ik, met alle beperkingen, onmogelijkheden maar ook mogelijkheden in deze duistere periode zoal doe of juist moet nalaten. Maar bovenal: ‘Wat houdt me bezig?’ Nou precies ook dit soort tegenstrijdigheden. Waarschijnlijk zullen over enige tijd de sancties tegen Iran worden opgeheven omdat Iran zijn goede wil toont door een paar controleurs toe te laten die onder begeleiding van het Iraanse gezag op een aantal goed voorbereide plaatsen zullen mogen zien dat Iran wat betreft het niet aanmaken van atoombommen echt het braafste jongetje van de klas is. En Rouholla Zam (47)? Ach, dat was gewoon verleden tijd, zal er gezegd worden, terwijl geen normaal denkende hond dat gelooft. De schrijver van deze column in de Telegraaf, zelf een vluchteling uit Iran, toont de rijkdom van ons land. Terwijl onze Rutte de Coronamaatregelen aanscherpt wordt er luidkeels tegen zijn maatregelen geprotesteerd. Niemand wordt verdreven, niemand gearresteerd en niemand zal worden geëxecuteerd! Dat is in ons land GZD normaal. Zijn we ons bewust van die rijkdom of zijn we dat alweer vergeten? Inmiddels meer dan 75 jaar geleden was dat nog anders in ons Nederland en was het normaal dat in opstand komen tegen het gezag als hoogverraad werd beschouwd. Maar niet uitsluitend in opstand komen: ook anders zijn qua afkomst of qua zienswijze. Betekent dat dan dat ik het eens ben met de anti-Rutte fluiters? Helemaal niet! Maar ik ben wel erg dankbaar dat er gefloten kan worden.
Regelmatig hoort u van mij dat ik me zorgen maak over de nieuwe godsdienst genaamd: secularisatie. Nog recentelijk stond er een artikel van twee pagina’s in het Reformatorisch Dagblad over de dwingelandij van de Inspectie van het Onderwijs ten aanzien van het vak Burgerschap. Op zichzelf is het mijns inziens een vereiste sine qua non dat onze kinderen worden opgevoed met respect voor andersdenkenden. Ook als dat anders denken volledig afwijkt van mijn/onze zienswijze, mijn/onze kijk op de wereld. Maar gelijk ik mijn kinderen moet opvoeden met dit respect, mag ik mijn kinderen ook opvoeden vanuit mijn eigen levensvisie en ik mag ze ook uitleggen dat een andere manier van leven niet goed is omdat dit vanuit de Bijbel bezien indruist tegen de Wil van de Eeuwige. Het volledig oneens zijn met de leefwijze van een ander is niet hetzelfde als de ander als persoon haten of verachten. Ik ben het 100% oneens met secularisatie, maar heb goede seculiere vrienden. Trouwens heb ik ook heel goede zeer gelovige Christelijke contacten, terwijl het Christendom echt niet mijn manier is om de Eeuwige te dienen.
Ja, ik ben van mening dat secularisatie een probleem is. Maar problemen mogen er zijn want G’d heeft een wereld geschapen vol met problemen, verleidingen en valkuilen. Aan ieder van ons om de juiste keuzes te maken en niet blind in valkuilen te belanden. Niets mis met al die dagelijkse beproevingen. Waarom G’d al die verleidingen en beproevingen heeft meegenomen in Zijn Schepping? Waarom de diversiteit? Geen idee. Maar we zullen ermee moeten leven.
Maar als polarisatie om zich heen grijpt, dan verandert een verschil van mening van een ernstig en elementair meningsverschil tot een Staatsgevaarlijke activiteit en wordt de andersdenkende geëxecuteerd. Zie Iran. En laten we toch ook niet vergeten wat er gebeurt in China met de Oeigoeren of met Christenen in vele landen. We naderen Kerstmis. Weten Christenen die anti-Israel zijn, ik denk aan een organisatie als Sabeel, dat sinds de Palestijnse Autoriteit het gezag heeft overgenomen van Israel in Bethlehem, het aantal Christenen dat de wijk heeft genomen gigantisch is? Reden? Polarisatie! Anders dan Islamitisch denken werd niet getolereerd op straffe van….
Ik heb vandaag in Bourtange de acht lichtjes van de Menora aangestoken. Het was een goede en mooie bijeenkomst. Buiten aansteken leek ons niet verstandig omdat de burgemeester dan wellicht in de problemen zou kunnen komen. En dus in sjoel met een piepklein gezelschap. Maar de journalisten waren er, zoals afgesproken, om het licht te verspreiden in het Noorden van ons land. En nog voor ik thuis was en 410 km had afgelegd, stond het al op de site van Het Dagblad van het Noorden en op Westerwolde Actueel. De acht kaarsjes brandden in dat hele kleine sjoeltje in die hele kleine Vesting. Maar de boodschap was gigantisch groot. Als die Iraanse rechters de betekenis van Chanoeka hadden gekend en tot zich genomen, zou Rouholla Zam (47) zeker nog bij ons zijn geweest.
Dit is een persoonlijk dagboek van de opperrabbijn en valt buiten de verantwoordelijkheid van de redactie.
Abonneer op het NIW
