De nachtmerrie waar de familie Reijnen op zaterdag 7 oktober doorheen ging, liet diepe sporen na die nog lang niet verwerkt zijn. Maar de tragiek en trauma’s ten spijt gaat het leven door. Ook de zorg voor de honderden koeien van de kibboets. Daarom reed Raymond Reijnen al op woensdag voor de eerste keer terug naar Nachal Oz.
Dat ging niet zonder slag of stoot. Het gebied rond Gaza is nu militair terrein en hermetisch afgesloten. Er komt geen mens in of uit zonder permissie en begeleiding van het leger. Reijnen is de enige kibboetsbewoner die speciale toestemming kreeg om de kibboets in te gaan. En dat terwijl de raketbeschietingen van Hamas en de tegenacties van de IDF gewoon doorgaan. Zo reed Reijnen tussen twee legervoertuigen op woensdag naar zijn kibboets. Dit trof hij aan: “Vlak voordat we zaterdagavond zijn geëvacueerd, hebben we de koeien vrijgelaten uit hun stallen. We wisten niet wanneer we weer terug zouden keren en ze mochten niet verhongeren. Buiten zouden ze in ieder geval zelf een maaltje bij elkaar kunnen scharrelen. Wat ons betreft mochten ze alle tuinen van de kibboets kaalvreten. Geluid en harde knallen laten koeien koud, ze schrikken alleen als ze iets onverwachts zien. Dus de beesten hadden geen stress.”
De vredige kibboets was veranderd in oorlogsgebied: “Op een gegeven moment werd ons opgedragen uit de auto te stappen. Er lagen nog te veel onontplofte granaten en ander wapentuig, zodat verder rijden gevaarlijk was. We moesten te voet verder. Buiten ons toegangshek lag een hele berg lijken. Door de IDF gedode terroristen. Die woensdag werden nog vijf van hen in en om ons terrein geëlimineerd.”
Down
Rustig was het in Nachal Oz bij lange na niet: “De sirenes gingen af en met regelmaat kwam een raket in de omgeving neer. Dat leverde telkens een reactie van de IDF op. De ramen trilden in hun sponningen.” Alle bedrijfsgebouwen bleken in brand gestoken. “Ons huis is relatief onbeschadigd gebleven. Onze hond was er nog, die heb ik natuurlijk meteen meegenomen.”
Voor de tweede keer is het gezin door het oog van de naald gekropen. In 2019 kwam een Hamasraket al een keer op hun huis terecht. Nu voerde Raymond de koeien, de kalveren hadden voldoende aan de melk van hun moeders. “In de kibboets ontmoette ik soldaten die heel down waren. Inmiddels weet ik wat voor heldenrol ze hebben gespeeld, maar woensdag waren ze vol verdriet en twijfel: ze hadden zaterdag meer mensen willen redden. Maar wij vonden het juist een godswonder dat zoveel mensen van uitgerekend onze kibboets, die het dichtst tegen de grens aan ligt, het hebben overleefd.”
‘Bij het toegangshek lag een berg lijken. Door de IDF gedode terroristen’
Raymond vernam dat een commando-eenheid in de nacht van vrijdag op zaterdag toevallig een oefening hield in en om Nachal Oz. De militairen sliepen achter de koeienstal toen de hel losbrak. Deze eenheid leverde de hele dag strijd met de terroristen in en nabij de kibboets. In de Israëlische pers vinden we een bericht terug dat een unit van het elitekorps Sayeret Matkal de kibboets heeft ontzet. Daarbij is Hadar Kamah (24), een directe nakomeling van de zus van Golda Meïr, om het leven gekomen. Reijnen: “Nu begrijpen we pas waarom er bij ons in vergelijking met bijvoorbeeld de nabijgelegen kibboetsiem Beëri en Kfar Aza zo weinig doden zijn gevallen. Waren zij er niet geweest, dan was ons hetzelfde lot beschoren geweest.”
Telefoon
De soldaten bleken lichtbewapend. Reijnen gaf hun zijn eigen keramische kogelwerende vest. “Ik heb daar nu toch niets aan. We dronken even een biertje en rookten een peukje samen. En toen ik gisteren, zondag, opnieuw terugkeerde naar de kibboets, zaten ze er nog steeds. Dan ontmoet je elkaar als oude vrienden.”
Zondag verzorgde hij niet alleen de koeien, hij had ook verzoeken van medebewoners gekregen. Zo was er een moeder wier dochter was vermoord in de schuilkelder. “Ze vroeg of ik de telefoon van haar kon meenemen. Ik dat huis in, gingen de sirenes weer. Ik heb een tijd in die safe room gezeten. Tussen de resten van het bloedbad dat zich hier heeft afgespeeld. Maar ik heb de telefoon gevonden.”
We spreken elkaar op maandag. Raymond Reijnen zegt dat hij morgen weer teruggaat naar Nachal Oz. “We hebben een probleem met de koeien, de helft loopt buiten het hek van de kibboets. Daar mogen we niet komen. Hoe we die terug gaan krijgen? Ik heb geen flauw idee.”
Abonneer op het NIW
