Voetbal verbroedert

Vorige week zondag organiseerde Maccabi Nederland voor de tweede keer een internationaal zaalvoetbaltoernooi. Grote blikvangers waren twee Marokkaanse teams.

Auteur: Frank Kromer

De Emergo sporthal in Amstelveen ruikt naar zweet. Dertien zaalvoetbalteams strijden om de eeuwige roem. Naast de verschillende teams van Maccabi, zijn er een Engels team en twee Marokkaanse teams. Terwijl er op twee velden wedstrijden worden gespeeld, hangen de andere teams om de velden heen. De voetballers drinken sportdrank en koffie, eten kaastosti’s en maken een dolletje. De sfeer is gemoedelijk, zoals op ieder doorsneetoernooi. Maar dit is geen gewoon toernooi. Waar de spanningen tussen Joden en Marokkanen in het buitenleven weleens willen oplopen, wordt er in de zaal gewerkt aan saamhorigheid. 

Sport en spel 

Maccabi-voorzitter David Beesemer nam het initiatief om Marokkaanse teams uit te nodigen: „Marokkanen en Joden hebben veel vooroordelen over elkaar. De onbekendheid leidt automatisch tot argwaan. Met voetbal proberen we te laten zien dat we respect hebben voor elkaar en dat we plezier kunnen hebben. Ik heb geen politieke agenda. Wij zijn allemaal Nederlanders onder elkaar. De hele discussie over Israël en Palestina laten we erbuiten. Het gaat om sport en spel, niet om religie en politiek.” Over andere initiatieven om Marokkanen en Joden dichter bij elkaar te brengen, zoals het Joods Marokkaans Netwerk Amsterdam (JMNA), is Beesemer kritisch: „Het JMNA speelt een intellectuele kaart en het overleg is met name voor en door hogeropgeleiden. Zij nemen Marokkanen mee naar Auschwitz, het Anne Frankhuis of naar de film Süskind. Je hoeft Marokkanen niet continu in de maag te splitsen dat wij Joden slachtoffers zijn, want dat zijn we niet. Moeten we dan medelijden krijgen. Ik probeer de straatjongens te grijpen; jongens die op het ROC of de middelbare school zitten. Sporten is een veel beter middel om wederzijds respect te krijgen.”

Team Aussie 

Een van de Marokkaanse teams die meedoen is Team Aussie. Onder aanvoering van wereldkampioen kickboxen L’houcine ‘Aussie’ Ouzgni betreden de spelers het voetbalveld. Toen voorzitter Beesemer Ouzgni benaderde, hoefde hij geen seconde na te denken: „Wij willen gewoon lol maken en voor mij maakt het niet uit of je een keppeltje op hebt of niet. Als ik een voorbeeld kan zijn voor de jongens op de straat, dan doe ik dat graag. We wonen toch samen in dit land.” De keeper van Team Aussie, Youssef Klijn, heeft een Palestijnse vader en een Nederlandse moeder. Toen hij hoorde van het toernooi wilde hij er graag bij zijn. „We zijn hier voor de gezelligheid en om te winnen. Maar ik moet eerlijk bekennen dat we milde spelers hebben meegenomen, omdat sommige jongens nog weleens een kort lontje kunnen hebben. Daar hebben wij zelfs geen grip op. Ik moest wel lachen om het Joodse team uit Rotterdam, Dynamo. Die gasten zijn gigantische klerenkasten, het lijkt wel of er allemaal bodybuilders in het veld staan. Daar zijn wij echt lieverdjes bij,” vertelt Klijn.

Trots 

Emiel Neter speelt in Maccabi 2 en is tevens voorzitter van de zaalvoetbaldivisie: „Het is goed dat we vandaag samen voetballen. We hebben samen plezier en daar draait het om. Normaal spelen wij ook tegen Marokkaanse teams in de competitie, dus vandaag is eigenlijk geen uitzondering. We hebben geen noemenswaardige problemen ondervonden in de competitie. Er gebeurt weleens wat, maar dat is vaak voetbalgerelateerd. Wij spelen gewoon in de Maccabi-kleuren en met de davidster op de borst. En daar zijn we trots op.” Aan het einde van de dag, als de meeste Eredivisiewedstrijden al zijn gespeeld, staat de grote finale op het programma. De toeschouwers kijken aandachtig naar de hoogstandjes van Maccabi 5 en hun tegenstander Team Aussie. Uiteindelijk is het Maccabi dat aan het langste eind trekt en met 2-0 wint. De beker blijft in eigen gelederen, maar het plezier wordt met de Marokkanen gedeeld. Want voetbal verbroedert.