‘Geef je ze een vinger en ze nemen de hele hand.’ Menig moeder zal dat over haar kroost hebben gezegd. Dat het gezegde niet alleen voor kinderen geldt, bleek afgelopen weekend maar weer eens op de Dam. De gemeente Amsterdam had de Gazademonstratie daar willen verbieden, maar de rechter floot de gemeente terug. En zo zagen we hoe een queer in vol ornaat het Nationaal Monument kon onderkalken, daarna triomfantelijk ‘Free Palestine’ gillend naar het paleis kon lopen, zich toen kon bedenken, mocht teruglopen naar ons nationale symbool en ook nog eens kon beginnen de achterkant ervan onder te spuiten. Pas toen werd de vandaal door de politie in de kraag gegrepen.
Nu zullen er altijd personen zijn die zich niet kunnen gedragen. Dat zien we wel vaker bij pro-Hamas- demonstraties en ze komen er altijd mee weg (de schoonmaak van dit ‘kunstwerkje’ kost de gemeenschap duizend euro). Horecaondernemer Won Yip verklaarde voor de camera dat ondernemers op en rond de Dam het wangedrag zo langzamerhand spuugzat zijn. Ze hebben daar de gemeenteraad regelmatig over benaderd.
Maar velen hadden begrip voor de ‘person in red’. Opvallendste medestander: de voorzitter van de bevrijdingsfestivals op 5 mei, Hans Laroes. De voormalig hoofdredacteur van het NOS-journaal staat in nauw contact met het Comité 4 en 5 mei, wat hem er niet van weerhield op X te verklaren: “Monumenten zijn geen kladblokken maar het Nationaal Monument op de Dam lijkt mij de beste plek om verleden en heden met elkaar te verbinden, nu door actueel en eigentijds protest. Het ‘dit nooit weer’ is een tamelijk leeg begrip aan het worden.” En: “De uiting is belangrijker dan de kwaliteit van de verf of whatever.”
Laroes ziet het probleem niet. Laroes heeft schijt aan alles. Dat bleek in de opmars naar 5 mei ook al. Na de rel rond de dubieuze ‘bevrijdingsambassadeurs’ was Nederland klaarblijkelijk een beetje murw geslagen en had geen zin meer in nog een affaire. Maar bij een van de vrijheidsoptredens brulde Roxy Dekker naar het publiek of ze al een Satisyer hadden. Voor degene die nog onder een steen leeft: dat is een populair seksspeeltje voor vrouwen. Op zich een onschuldige opmerking, maar niet wanneer intussen op datzelfde podium op een scherm de namen en data worden getoond van Joden die in de Shoa vermoord zijn. Dan wordt het respectloos. Maar Laroes? Die vond ook dat vast ‘actueel en eigentijds’. Heeft nu helemaal niemand in de gaten dat de man volslagen ongeschikt is voor zijn functie?
Wangedrag
‘Geef je ze een vinger en ze nemen de hele hand.’ Menig moeder zal dat over haar kroost hebben gezegd. Dat het gezegde niet alleen voor kinderen geldt, bleek afgelopen weekend maar weer eens op de Dam. De gemeente Amsterdam had de Gazademonstratie daar willen verbieden, maar de rechter floot de gemeente terug. En zo zagen we hoe een queer in vol ornaat het Nationaal Monument kon onderkalken, daarna triomfantelijk ‘Free Palestine’ gillend naar het paleis kon lopen, zich toen kon bedenken, mocht teruglopen naar ons nationale symbool en ook nog eens kon beginnen de achterkant ervan onder te spuiten. Pas toen werd de vandaal door de politie in de kraag gegrepen.
Nu zullen er altijd personen zijn die zich niet kunnen gedragen. Dat zien we wel vaker bij pro-Hamas-
demonstraties en ze komen er altijd mee weg (de schoonmaak van dit ‘kunstwerkje’ kost de gemeenschap duizend euro). Horecaondernemer Won Yip verklaarde voor de camera dat ondernemers op en rond de Dam het wangedrag zo langzamerhand spuugzat zijn. Ze hebben daar de gemeenteraad regelmatig over benaderd.
Maar velen hadden begrip voor de ‘person in red’. Opvallendste medestander: de voorzitter van de bevrijdingsfestivals op 5 mei, Hans Laroes. De voormalig hoofdredacteur van het NOS-journaal staat in nauw contact met het Comité 4 en 5 mei, wat hem er niet van weerhield op X te verklaren: “Monumenten zijn geen kladblokken maar het Nationaal Monument op de Dam lijkt mij de beste plek om verleden en heden met elkaar te verbinden, nu door actueel en eigentijds protest. Het ‘dit nooit weer’ is een tamelijk leeg begrip aan het worden.” En: “De uiting is belangrijker dan de kwaliteit van de verf of whatever.”
Laroes ziet het probleem niet. Laroes heeft schijt aan alles. Dat bleek in de opmars naar 5 mei ook al. Na de rel rond de dubieuze ‘bevrijdingsambassadeurs’ was Nederland klaarblijkelijk een beetje murw geslagen en had geen zin meer in nog een affaire. Maar bij een van de vrijheidsoptredens brulde Roxy Dekker naar het publiek of ze al een Satisyer hadden. Voor degene die nog onder een steen leeft: dat is een populair seksspeeltje voor vrouwen. Op zich een onschuldige opmerking, maar niet wanneer intussen op datzelfde podium op een scherm de namen en data worden getoond van Joden die in de Shoa vermoord zijn. Dan wordt het respectloos. Maar Laroes? Die vond ook dat vast ‘actueel en eigentijds’. Heeft nu helemaal niemand in de gaten dat de man volslagen ongeschikt is voor zijn functie?
Gerelateerd
Lees meer »
Meer Gerelateerde Berichten
Wangedrag
Repeteerwekker
‘Want gij zijt het kleinst van alle volkeren’
Scheidend ambassadeur Modi Ephraim: ‘Ik zie een gemeenschap in angst, maar ook grote veerkracht’
NIW-podcast met Esther Voet en Joop Soesan, deel 107