“Gaat niet goed,” sms’te een gerespecteerd collega me zondagavond, refererend aan de rabiaat antizionistische en tegen het antisemitisme aan schurkende sketch van zelfbenoemde lolbroek Sanne Wallis de Vries bij BNNVARA.
De trotse rode haan, ooit VARA’s symbool voor gelijkheid en emancipatie, zou bij het zien van dit gedrocht van schrik impotent zijn geworden. Een gedrocht gemaakt door mensen die waarschijnlijk geen benul meer hebben van de haan.
“Ik vrees dat het hek van de dam is,” antwoordde hij. “Ik ook. Europa is verloren,” zag ik mezelf tikken na het lezen van alle rabiate, volledig gratuite, feitelijk onjuiste stukjes in landelijke media door Tommy Wieringa, Marjan Sax en vele anderen die lekker los gingen op Israël over de Gazacrisis.
En erger, bij het zien van de lauwe, zeer lauwe reactie uit de Tweede Kamer na de antisemitische woorden van Denks Kuzu, die Israël vergeleek met het Derde Rijk. Waren de andere Tweede Kamerleden ‘onwetend’? Of gewoon laf? Ik weet niet wat erger is. “Het gaat niet meer weg. Het is voor velen bevrijdend Israël te haten,” kwam een sms’je terug. “Ja, ‘zie je, de Joden doen het ook!’ Het ultieme witwassen,” reageerde ik, “het is pure groepsdynamica. Geef groepen met tegenovergestelde doelen een gemeenschappelijke vijand en voilà: we hebben een zwart schaap. In het leven geroepen zodat de andere schapen, hoe verschillend ook, kunnen denken dat ze samen wit zijn.”
“Interessante gedachte,” reageerde hij: “Israël als duivels bindmiddel voor de schijn van gemeenschappelijkheid tussen tegenovergestelde groepen.”
“Dat. Het zit in de hardwire van de mens als kuddedier,” antwoordde ik. Gelukkig zijn er nog een paar helden over, zoals Theodor Holman, die weigert met de kuddes mee te lopen. Lees zijn column in Het Parool van afgelopen maandag onder de kop ‘Ik vind nooit pro-Israelartikelen’.
Intussen rolt orthodox Joods Nederland rollebollend met elkaar over straat, geheel naar de wetten van de groepsdynamica uiteengevallen in allerlei subgroepjes, de kop in het zand stekend voor de veel gevaarlijker gemeenschappelijke vijand, die echt bedreigend is en de afgelopen weken weer zo duidelijk de kop opstak.
Het kleine liedje Silent Eyes uit 1975 gaat over Jeruzalem. Daarin zingt Paul Simon: “And we shall all be called as witnesses, each and everyone, to stand before the eyes of God, and speak what was done.”
En degenen die niet in God geloven? Ach, er is altijd nog de geschiedenis die jullie vroeg of laat ter verantwoording zal roepen.
Abonneer op het NIW
