Traditioneel droegen Joden eeuwenlang twee voornamen: de eerste voor ‘in de maatschappij’, de tweede de Joodse, waarmee ze bijvoorbeeld in sjoel worden opgeroepen. De laatste decennia werd die traditie steeds meer losgelaten. Waarom je zoon of dochter niet gewoon Kfir of Ayelet noemen?
De vraag is of die openheid nu wordt teruggedraaid. Binnen het tijdsbestek van één uur sprak ik vrijdag verschillende personen die het specifiek over namen hadden. Wellicht niet exemplarisch voor de hele gemeenschap, maar wel ze zijn tekenend voor de druk waaronder Nederlandse Joden zich voelen staan. Een vriend meldde me dat er onder Amsterdams-Joodse ouders een discussie gaande is: is het nog wel verstandig hun kinderen onder hun modern-Hebreeuwse of Israëlische naam in te schrijven bij een universiteit? Is het niet verstandiger de leiding te vragen of hun spruit niet kan worden ingeschreven – of kan worden aangesproken – met bijvoorbeeld Irene in plaats van Ayella? Want onherroepelijk zouden de studenten in spe de vraag krijgen waar Ayella vandaan komt. En dan zou ze moeten antwoorden: Israël. Met alle vervolgvragen van dien.
“Ik reserveer bij een restaurant niet meer onder mijn gehele naam, maar geef alleen de eerste letter van mijn voornaam op, met mijn redelijk algemene achternaam,” vertelde een kennis me. Een moeder vertelde hoe haar zoon het idee voorlegde zijn toekomstige kinderen de naam van zijn vriendin te geven, die achternaam klonk tenminste minder Joods. Het is anekdotisch bewijs, maar niet eerder hoorde ik dit soort ‘creatieve oplossingen’ om de Joodse identiteit te verhullen.
‘Vechten of vluchten’ is een vraag die veel Joodse Nederlanders zich steeds vaker stellen. En ben je een zionistische Jood – het overgrote deel is dat – dan is die vraag nog pregnanter. Kijk naar hoe zogenaamd ‘objectieve’ kranten handelen, zoals NRC. Daarin verscheen op 1 mei een antisemitisch stuk van de Palestijnse journaliste Rajaa Natour. Volgens haar vormen Israëli’s een bloeddorstig volkje, want die samenleving zou de man ‘pas op zijn best vinden’ als hij ‘Palestijnen vermoordt, vernedert, onderdrukt en uitkleedt.’ Verkracht stond er nog net niet bij. Bij opiniechef Lotfi El Hamidi ging geen lampje branden. De nationaal coördinator antisemitismebestrijding Eddo Verdoner voelde zich genoodzaakt te reageren op dit schotschrift dat voortborduurt op antisemitische stereotypen. Noch El Hamidi noch de ombudsman van de krant vond publicatie van dat weerwoord de moeite waard. Het NIW publiceerde Verdoners tekst wel op de website. De daarop ontstane algehele verontwaardiging op sociale media deed El Hamidi schimpend af en het vod van Natour staat bij NRC nog steeds online.
9 reacties
What is in a name? Namen verbinden je veelal met je voorgeslacht. Daar kun je trots op zijn. Mordechai en Esther waren trots op hun Joods zijn ondanks dat Haman de jodenhater hen en het Joodse volk in Perzië en daarbuiten wilde uitroeien. Het ongelofelijke gebeurde: De Perzische Koning huwde de Joodse Esther, en Mordechai haar oom werd de belangrijkste bestuurder in het enorm grote Perzische wereldrijk. Ik ben ook trots op mijn naam die mijn ouders mij gaven. Je achternaam zal maar Hitler of Mengele zijn. Logisch dat je dan een andere naam kiest. Voor duivels als Hitler/Mengele bestonden geen Joodse namen maar slechts een nummer op je arm.” Salomo schreef aan zijn kinderen Spreuken 22:1…Een goede naam is verkieslijker dan veel rijkdom, gunst is beter dan zilver en goud!!!
Rajaa Natour is ruim ná mei 1948 geboren. We hoeven haar dus niet als ‘Palestijns’ te presenteren, maar gewoon als een slecht of kwaadaardig mens.
De NRC was ooit een kwaliteitskrant.
Die kwalificatie verdient ze al lang niet meer
Schrale troost is misschien dat dat vod van Natour achter een betaalmuur zit en minder makkelijk te lezen valt
Albert Einstein: : «Allereerst moet het antisemitisme en de kruiperige gezindheid onder ons joden zelf door voorlichting bestreden worden.
Wie de media heeft, heeft de wereld.
Rajaa Natour levert toch ook bijdragen aan HAARETZ?
Onbegrijpelijk, wat doet zij eigenlijk ten dienste voor een Israëlische krant?
Als dat schrijfsel van haar ook niet meer waard zijn dan vodden.
Je valt van je stoel wanneer je haar antisemitische column leest in het NRC.
Mijn kinderen dragen allemaal hebreeuwse (Bijbelse) namen. Net als menig christelijk opgevoed kind waar bijbelse namen heel gewoon zijn. Niet zo standaar hebreeuws, maar Jakob, Samuel, Isaak, Juda, Levi, Joas, Ruben zal je daar nog best vaak tegenkomen.
Onze zoon hebben wij Juda genoemd, zijn tweede naam is Leo. We zijn dol op zijn naam Juda.