“Joden, herinner je Khaybar, het leger van Mohammed keert terug,” riepen razende demonstranten eind juli in Rotterdam tijdens hun steunbetuiging aan de Palestijnen op de Tempelberg.
De vertaling is wat vrij, maar zeker accuraat. In het Arabisch rijmt het ook nog: Khaybar, Khaybar ya yahud, jaish Muhammad sa ya’ud. De islamitische demonstranten herinnerden weinig subtiel aan de nederlaag die de Joodse Banu Nadir-stam in het jaar 628 leed tegen het leger van de profeet tijdens de Slag bij Khaybar.
Dat mag je best een dreigement noemen, lijkt mij, en antisemitisch is het sowieso. (Hoewel, als zij Joden echt bang willen maken, kunnen de demonstranten beter refereren aan de ‘Slag van de Gracht’ in 627, waarna Mohammed honderden Joodse mannen liet onthoofden en hun vrouwen en kinderen tot slaven maakte. Maar ja, wat weten moslims nou over hun geloof.) Het was niet het eerste voorbeeld van islamitische Jodenhaat op de Nederlandse openbare weg. In 2014 uitten demonstranten in de Haagse binnenstad al hun woede over de acties van de IDF tegen Hamas in Gaza door met borden rond te lopen waarop de davidster gelijkgesteld werd aan het hakenkruis. En een paar maanden later scandeerden IS-aanhangers in twee talen ‘dood aan de Joden’ op de Haagse Hoefkade.
Wannabe jihadi’s
Ik was erbij in 2014 in de Schilderswijk, toen de voornamelijk Nedermarokkaanse wannabe jihadi’s hun haat tegen het Joodse volk uitschreeuwden, en ook toen hoorde ik de verwijzing naar Khaybar. Ik heb daarna uitgezocht hoe dat nu zit met de zo vaak veronderstelde Jodenhaat van de islam. Het zou te ver gaan daar nu uitgebreid op in te gaan – dat is iets voor een meer doorwrochte analyse – maar kort door de bocht kwam ik tot de volgende conclusie: veel moslims zijn antisemitischer dan de islam rechtvaardigt. Sterker nog, in de Koran zijn teksten te vinden die niet anders geïnterpreteerd kunnen worden dan als (proto)zionistisch.
Leest u even mee? “En daarna zeiden wij tot de kinderen van Israël: ‘Bewoon het land. Wanneer de belofte van het eeuwige leven uitkomt, brengen Wij jullie allen tezamen’ (Soera 17, 104). En: ‘Mozes zei tot zijn volk: (…) Ga het heilige land binnen dat God aan jullie heeft toegewezen en keer het niet de rug toe’ (Soera 5, 20/21). De verzen – voor moslims het letterlijke woord van God! – laten aan duidelijkheid nu eens niets te wensen over. Israël mag niet alleen bewoond worden door de Joden, nee, Allah beveelt hen zelfs dit te doen. Zowel voor als na het einde der tijden.
Allah belooft Israël aan de Joden, het staat letterlijk in de Koran, en hij doet dat bij monde van Zijn profeet
Akkoord, Joden hoeven zich niets van de bevelen van Allah aan te trekken, die hebben de handen vol aan de regels die hun eigen God hen heeft toebedeeld, maar moslims… dat is een ander verhaal. Hij die de twee hierboven genoemde teksten verwerpt, verwerpt de Koran. En hij die de Koran verwerpt, is geen moslim meer, maar een afvallige. Allah belooft Israël aan de Joden, het staat letterlijk in de Koran, en hij doet dat bij monde van Zijn profeet. Hij-met-een-hoofdletter is een goddelijke zionist en de mens Mohammed is dat ook, misschien wel de eerste, dik 1200 jaar voor Herzl. Anders dan Unesco ontkennen Allah en Mohammed niet de Joodse origines van Jeruzalem, nee, zij erkennen ruiterlijk dat ‘Al-Quds’ zo belangrijk is voor Joden als Mekka voor moslims.
Dus als het leger van Mohammed echt terugkeert, zoals de meutes in Rotterdam en Den Haag scandeerden, zal dat niet zijn om de Joden te bestrijden, maar eerder om de grenzen van Israël (inclusief de Westelijke Jordaanoever, geen ‘bezet gebied’ volgens de Koran) te beschermen tegen eenieder die hen kwaad wil doen. Een moslim die dat ontkent, is – nogmaals – een afvallige, een murtad. En we weten allemaal welke straf daarop staat in de sharia.
Abonneer op het NIW
