BeDENKelijk

Ik weet niet hoe het u vergaat, maar ik kan er maar niet aan wennen dat Denk nu drie zetels in de Kamer heeft.

Van het trio Kuzu, Öztürk en Azarkan heeft de Joodse gemeenschap weinig te verwachten. Op Twitter en Facebook verzekeren diverse Denk-aanhangers (of zijn dat die beroemde Denk-trolaccounts waarover zoveel te doen is?) mij dat bij hen ‘verbinden’ het toverwoord is, maar de bewijzen liggen voor het oprapen: verbinden is niet de sterkste eigenschap van de partij.

Laten we de hand die Kuzu Netanyahu weigerde even buiten beschouwing laten en ons richten op de (non-)daden van de afgelopen tijd. Zo hielden de Denkers zich verdacht lang stil toen het in Rotterdam volledig uit de hand liep en bleek hoeveel Turkse Nederlanders meer met Erdogan op hebben dan met politiek Den Haag. Geen wonder dat velen op sociale media zich afvragen of Denk nu mag toetreden tot de Commissie Stiekem, waarin Nederlandse staatsgeheimen worden besproken. Gelukkig had de Kamer in december 2016 al een vooruitziende blik en beperkt Stiekem zich nu tot de vijf grootste partijen, waarbij twee andere, kleinere partijen kunnen worden uitgenodigd.

Hoewel Erdogan en Netanyahu de ergste vuurtjes lijken te hebben geblust, is het niet nodig lang te studeren om te zien dat de jaren van animositeit tussen beide partijen ook hier in Nederland doorwerken. Enige tijd geleden had ik de twijfelachtige eer om met de heer Azarkan in een radioprogramma te zitten. Laat ik het erop houden dat de lijn tussen geestdrift en fanatisme bij hem zeer dun is. Azarkan heeft ook de gewoonte de nodige andersdenkenden op sociale media meteen te blokkeren. Dat getuigt niet echt van een ‘verbindende’ grondhouding. Maar de drie Denkers in de Kamer zijn nog tot daaraantoe, er mag best op worden vertrouwd dat zij door hun collega’s in de gaten zullen worden gehouden. Ernstiger vind ik dat zij meer dan 200.000 medelanders vertegenwoordigen die klaarblijkelijk trots zijn op Erdogan in de Kamer. Met hun dubbele stemmogelijkheid is een groot deel van die achterban in april ook nog mede bepalend voor meer Erdogan in Turkije, en uit onderzoek blijkt dat veruit het merendeel van de in Nederland wonende Turken Erdogan-aanhanger is. One man, two votes dus. Is het niet tijd om daar iets aan te doen?