Met het project Leer je buren kennen probeert de Liberaal Joodse Gemeente de leerlingen van de naastgelegen ROC-school iets van het jodendom bij te brengen.
Wat is dit voor een gebouw? Ik dacht dat we naar de Joodse kerk gingen.” Het forse meisje hangt achteloos haar winterjas aan de kapstok, terwijl ze in haar andere hand een iPhone vasthoudt. Het moet een vreemde gewaarwording voor haar zijn: de betonnen veste van de Liberaal Joodse Gemeente (LJG) met zijn beveiligde toegangssluis. Ze draait zich om en loopt naar de dichte deur toe. Even blijft ze staan. „Het is ook raar dat je niet gewoon naar binnen kan.”
Samen met 28 medeleerlingen van het ROC van Amsterdam krijgt ze een rondleiding door het gebouw; maar veel belangrijker een kennismaking met het jodendom en met echte Joden. De ontmoeting is in het kader van het project Leer je buren kennen, opgezet door de Liberaal Joodse Gemeente in samenwerking met de naastgelegen MBO-school. Vandaag is een speciale dag want het is de honderdste rondleiding sinds het project vorig jaar oktober van start ging. „Er hadden zich incidenten voorgedaan tussen sjoelbezoekers en ROC-leerlingen,” vertelt LJG rondleidster Chantal Suissa. „We hebben toen besloten om een programma op te zetten om de vooroordelen weg te nemen door ze uit te vergroten. We stellen ons kwetsbaar op zodat de leerlingen een vertrouwd gevoel krijgen.”
De vooroordelen worden inderdaad opgeblazen in een introductiefilm. Zonder nog een woord gerept te hebben tegen de leerlingen, wordt hen een film vol extremen getoond met Jodengrappen uit de tekenfilmserie South Park, met rappende chassieden en mageen Davieds. Vol aandacht kijken de leerlingen naar het scherm. „Wat, Amy Winehouse een Jood? Echt Waar?” zegt een meisje hardop. De confrontatie met de verschillende uitersten binnen het jodendom laat al snel zien dat de MBO-leerlingen weinig weten van de cultuur, de mensen of het geloof.
Vooroordeel
Madelon Bino, directeur van de LJG, kijkt niet meer op van het gebrek aan kennis bij de tieners. „We hebben nu zo’n tweeduizend leerlingen rondgeleid waarvan het grootste gedeelte een Turkse, Marokkaanse of Surinaamse achtergrond heeft. Ze hebben echt geen idee wat het jodendom inhoudt. Voor mij is het project al geslaagd als er een aantal kinderen genuanceerder denkt over Joden.”
De eerstejaarsstudenten Salina (19), Levi (16) en Joyce (16) zitten samen aan een van de vele ronde tafels. De drie dames volgen de opleiding Event Support. Over Joden weten ze niet zoveel. „Ja, ik ken Anne Frank en de Tweede Wereldoorlog,” zegt Salina terwijl ze de piercing uit haar lip haalt. Het ene deel van haar hoofd is kaalgeschoren, terwijl aan de andere kant lange roodgeverfde krullen hangen. „En ze hebben toch zo’n petje op? Maar volgens mij zijn het verder normale mensen.” De andere meiden knikken instemmend. „Ik heb Joodse familie. Ja, zelfs mijn voornaam is Joods, maar ik weet er niks van af. Behalve dat ze rijk zijn dan,” zegt de blonde Levi. Lang zaam beweegt het keurig uitziende meisje haar kaplaarzen met Burberryprint onder de tafel. „Ik heb een Duitse achternaam. Sommige mensen vinden dat vreemd. Een Duitse en Joodse naam.”
Lees de rest van dit artikel in het NIW nr. 8
Abonneer op het NIW
