Laten we het over demonstraties hebben. Daar zijn er de afgelopen week genoeg spraakmakende van geweest. Om te beginnen is er de door het Amsterdamse gemeentebestuur gesanctioneerde tweewekelijkse orgie van Jodenhaat op de Dam. Daar roepen demonstranten ‘Heil Hitler’, lopen
Hamas-kopstukken rond, worden tegendemonstranten fysiek geïntimideerd en arresteert de politie dan die enkele Jood die zich daartegen teweer stelt. Zo ook afgelopen weekeinde. Michael Jacobs werd voor de zoveelste keer aangehouden en met de handen op de rug geboeid afgevoerd. Logisch, want het Israëlische vlaggetje op zijn muts is een gevaar voor de openbare orde, niet de doorgesnoven roedel Jodenhaters tegen wie hij in het geweer kwam. En ja, Jacobs zal best een gebiedsverbod hebben, maar waar Femke Halsema weigert op te treden tegen krakers, illegalen en boerkadragers – allen wetsovertreders naar geldend recht – is het wegvoeren van een eenzame Joodse man op leeftijd, in handboeien, symbolisch voor een stad die onder GroenLinkse leiding bezig is in rap tempo de Europese hoofdstad van het antisemitisme te worden. Je zou wensen dat de Amsterdamse politie zich wat meer verdiepte in haar inktzwarte verleden waar het haar Joodse medeburgers betreft.
Hoe anders was dat in Eindhoven. Ik heb geen enkele sympathie voor de racisten van Pegida, maar net als hun extreemlinkse tegenhangers op de Dam hebben ook zij het recht zich te uiten. Helaas? Misschien. En dat zij dat willen doen door een varkensvleesbarbecue bij een moskee – al is die een salafistische haattempel – geeft alleen maar aan wat een verachtelijk stel het is.
Maar dat vervolgens moslimjongeren de halve stad afbreken en het Openbaar Ministerie met een reactie komt die zegt dat vervolging van de relschoppers ‘gecompliceerd’ ligt, doet vermoeden dat in Nederland het oude fenomeen klassenjustitie is vervangen door rassenjustitie. Weet u nog hoe hard de ‘blokkeer-Friezen’ werden aangepakt door Justitie toen zij de antizwartepieters het demonstreren onmogelijk maakten? Blijkbaar geldt het principe ‘gelijke monniken, gelijke bontkraagjes’ allang niet meer bij onze overheid. Blokkeerfriezen: vervolging to the fullest extent of the law, zoals de Amerikanen zeggen.
Michael Jacobs: met de handen op de rug geboeid abgeführt. Relmoslims: “We kijken het nog even aan.” Vrouwe Justitia in een boerka, zeg maar.
Nog een demonstratie: in navolging van het Londens Al-Qudsprotest, waar Britse Hezbollahaanhangers met de zegen van Jeremy Corbyn jaar in jaar uit massaal de Hitlergroet brengen, marcheerden zondag in Den Haag ‘allahoe akbar’ en ‘Dood aan Israël’ scanderende moslims. Dat mag wél van politie en justitie, oproepen tot een nieuwe Holocaust. Zoals in Rotterdam het ‘Chaibar, Chaibar ja jahoed’ mocht, en in Den Haag het ‘Dood aan de Joden’.
Staat u mij een moment van pessimisme toe? Dit is de laatste eeuw dat Joden nog in Nederland leven. Het is niet het groeiende antisemitisme, niet de terreur, niet het islamisme die hiervoor zullen zorgen. Nee, het zal de collaborerende Nederlandse overheid zijn die het op termijn onmogelijk maakt voor Joden veilig in ons land te leven.
Is er dan geen sprankje hoop? Natuurlijk wel, want er was ook nog de door het CIDI georganiseerde #KeppelOp-demo in Den Haag. Er kwamen politici genoeg, maar helaas nauwelijks demonstranten. Even over die politici. Er waren er van GroenLinks, maar die partij weigert hardnekkig zelfs maar de IHRA-antisemitismedefinitie te onderschrijven, waarmee zij nominaal anti-Joodser is dan Corbyns Labour. Er waren er van het Forum voor Democratie, maar we wachten nog steeds op de uitleg waarom Theo Hiddema zo vaak lovend sprak over de weduwe Rost van Tonningen of waarom Thierry Baudet zijn proefschrift aanbood aan veroordeeld Holocaustontkenner Jean-Marie Le Pen.
En dan zijn er Gert-Jan Segers en Dilan Yesilgoz, prima mensen die zich actief inzetten tegen Jodenhaat (Yesilgoz als VVD-opvolger van de onvervangbare Han ten Broeke). Maar hun regeringspartijen ondertekenden wel het Marrakesh-pact, nagenoeg een garantie op een gestage instroom van migranten die echt niet allemaal een even positieve kijk op Joden en het jodendom hebben. En Yesilgoz’ partijgenoot Stef Blok, minister van Buitenlandse Zaken, heeft ofwel niet het lef op te treden tegen zijn institutioneel anti-Israëlische ambtenaren die weigeren bij de VN stelling te nemen tegen de ene na de andere antisemitische resolutie, ofwel het interesseert hem gewoon niet. Helaas druipt er nogal wat boter van de kipa’s van onze #Keppel-Op-politici.
Abonneer op het NIW
