Foto: Jigal Krant
Pesach duurt zeven dagen. Maar de voorbereidingen beginnen al weken, soms zelfs maanden van tevoren. Het NIW ging langs bij drie gezinnen die ieder op geheel eigen wijze het huis klaarstomen voor het meest ingrijpende feest van het jaar.
Tamara (66) en Ephraïm (65) Goldstoff, Amsterdam
Jaren geleden, toen zonen Chagai en Nadav nog opstandige pubers waren, voltrok zich volgens de familiefolklore een ernstig incident in huize Goldstoff. Pa en ma waren op reis en de jongens, opgevoed volgens de strenge letter van de Joodse wet, wilden weleens weten hoe kreeft smaakt. Op de markt kochten ze een ontzag inboezemend exemplaar, dat eenmaal thuis in geen pan bleek te passen. Na lang zoeken vonden de rebellen er toch eentje van de juiste afmetingen. Het was de kasjerpan, bedoeld om bestek kosjer te maken voor Pesach. Sindsdien wordt het eetgerei gekasjerd op de Joodse gemeente, maar er blijven nog genoeg rituelen over in de woning in Amsterdam-Zuid. De Pesachschoonmaak verloopt volgens een strak schema dat al een half jaar van tevoren wordt opgesteld door de Poolse hulp, die na jaren van trouwe dienst nergens meer van opkijkt. Met militaire precisie loopt zij alle kieren en gaten af, op zoek naar vergeten kruimels. Zelfs op plekken waar nooit wordt gegeten. „Hartstikke overdreven natuurlijk. Het slaat helemaal nergens op.” Je hoort het Ephraïm zeggen, maar ondertussen schept hij duidelijk genoegen in de kolderieke onderneming. „We laten haar ook alle boeken controleren, in totaal wel tweeduizend stuks,” pocht hij. „Je doet het of je doet het niet,” zegt Tamara streng, terwijl ze met een gasbrander de spoelbakken te lijf gaat. De koelkast, besteklades en de keukenkasten worden ingepakt in plastic en het aanrecht verdwijnt onder een dik soort aluminiumfolie, dat Tamara na een lange zoektocht op internet heeft weten te bemachtigen. De verboden producten verdwijnen in kastjes die worden verzegeld met breed plakband. Ten slotte verschijnen de dozen met Pesachspullen ten tonele. „Er zijn mensen die een weeklang in hun eigen huis kamperen,” zegt Tamara met onverholen dedain. „Die eten van plastic borden en maken grapefruit schoon met een gewoon keukenmesje.” Ephraïm graait wat in een doos, maar wat hij eruit vist is niet het Pesachgrapefruitmesje, maar een onbestemd langwerpig instrument. „Weet je waar dit voor is?” De verslaggever heeft geen idee. „Om merg mee uit een runderbot te schrapen.” Speciaal voor Pesach.
Lees verder in NIW 25
Abonneer op het NIW
