Het is woensdagmiddag, 1 maart. De dag van nationaal protest tegen het Israëlische regeringsbeleid. Bij het persbureau waarop het NIW is geabonneerd, stromen steeds meer alarmerende beelden binnen. Vanochtend zagen we nog plaatjes van rustige demonstranten die uit alle hoeken van de samenleving komen: uiterst linkse, maar ook reservisten die lachend een praatje met elkaar maakten, vrouwen die zich hadden verkleed als onderdrukten uit The handmaid’s tale en kinderen die gezamenlijk over straat gingen.
Maar de beelden worden nu grimmiger. Agenten raken slaags met de demonstranten: Jood staat tegenover Jood. Ook op sociale media is het allemaal te volgen. Iedereen die Israël een warm hart toedraagt, moet het met lede ogen aanzien. Reservisten die eerder nog gemoedelijk stonden te keuvelen, worden nu gearresteerd en afgevoerd. Minister van Nationale Veiligheid Ben-Gvir heeft de politie opdracht gegeven al deze ‘anarchisten’ op te pakken. Hij is aardig voor de kolonisten die op de Westoever huishielden, maar niet voor deze demonstranten. Voor de een is wat in het land gaande is een staatsgreep in slow motion, de ander heeft het over een stel raddraaiers die geen respect hebben voor de democratie. De beroemde Israëlische musicus Aviv Geffen, zoon van de al even beroemde dichter Yonatan Geffen, plaatste een bericht op Twitter:
“Waar jij anarchie ziet, zie ik hoop, waar jij verraad ziet, zie ik loyaliteit, geniet van je corrupte zandbak zolang het nog kan … we zullen winnen.”
Zijn tweet was gericht tegen het uiterst rechtse trio Simcha Rothman, Bezalel Smotrich en Itamar Ben-Gvir. Het kwam hem op kritiek te staan van een kolonist uit Hebron: waarom had hij Netanyahu niet genoemd?. En hij had een punt. Want hoofdschuldige van deze fauda, deze chaos, is natuurlijk de premier zelf die de polarisatie aanwakkert. Hij gaat gewoon door met de ‘hervormingen’, een woord dat mij gezien de voorgenomen maatregelen problematisch in de oren klinkt. Ankie Rechess vertelt vanuit Israël dat zij nog nooit zo veel onderlinge haat heeft gezien. Alsof er niet voldoende bedreigingen van buitenaf zijn.