Tolereer niet wat niet te tolereren valt, zei een wijs mens ooit tegen me. Nederland, het land dat zich laat voorstaan op zijn tolerantie, blijkt daar nogal moeite mee te hebben. Nee, niet als het om moslimhaat of lhbt-haat gaat hoor, dan zijn we er als de kippen bij. Maar Jodenhaat, tja, dat is anders, hè? Kijk naar Pieter Klok, de hoofdredacteur van de Volkskrant, die diep door het stof ging toen een cartoon van Jos Collignon beledigend zou zijn voor Marokkanen. Lenny Kuhr trok zich na een walgelijke cartoon van Collignon zonder verdere gevolgen, terug uit een gepland artikel in Kloks krant. De hoofdredacteur schreef haar: “Dat een deel van de lezers denkt dat deze cartoon het antisemitisme aanwakkert gaat me dus zeer aan het hart. Sterker. Het doet me pijn.” Maar ja, vrijheid van meningsuiting, hè? Geachte heer Klok, ik hoop dat u nog lang last zult hebben van deze splinter in uw derrière en een adviesje: onthoudt u zich verder van dit soort zalvende huichelarij.
Kijk naar de NS: bezetting van de stationshallen is tegen de huisregels. Maar terwijl de haatsalvo’s tegen de plafonds schalden, deed u niets, president-directeur Koolmees. U heeft een mandaat, maar u bleef laf wijzen naar de gemeentebesturen. Die reageerden niet, dus dat was het dan. Op Schiphol verklaarde de marechaussee doodgemoedereerd dat alles ‘rustig was verlopen’. Behalve dan ‘Intifada revolution’ en de ‘From the river to the sea’, maar daarvoor zijn wel meer mensen, als het zo uitkomt, Oost-Indisch doof. Want in Den Haag blijft het ook teleurstellend stil …
Hoe zit het trouwens met de oren van Frans Timmermans? Kan hij die misschien op gezette tijden aan- en uitzetten?
Hoe zit het trouwens met de oren van Frans Timmermans? Kan hij die misschien op gezette tijden aan- en uitzetten? Want verklaarde hij zondag bij WNL nog dat die kreet ontoelaatbaar was, toen hij een paar uur later met Rob Jetten en nog wat politieke conculega’s op het podium op het Museumplein stond, leek hij de kreet die over het plein had geschald niet te hebben gehoord. Als hij consequent was geweest, was hij zodra hij dat gebrul hoorde, vertrokken. Maar ja, moeilijk hoor, principes, vooral in verkiezingstijd.
Joden hebben niets aan de lippendiensten als ‘ach en wee’, ‘zou niet moeten mogen’ en ‘jullie zijn zo kwetsbaar, we gaan om jullie heen staan’. De keerzijde van tolerantie is lafheid. Die lafheid openbaart zich in volle glorie. De kool en de geit worden gespaard. Kies voor de kool, of voor de geit. Dat is tenminste duidelijk. En verder: geen woorden meer, maar daden. Want: nooit meer is nu.