Geheime ophitsing 

Uit recent opgedoken documenten blijkt de Britse geheime dienst Arabische staten te hebben opgehitst tegen de stichting van een Joodse staat. 

Het is voer voor historici en zal noch in de fabriek in Rechovot, noch op het Gelderlandplein het gesprek van de dag zijn geweest, maar voor de selecte groep geinteresseerden was het smullen. In Haaretz stond op 14 september een zeer uitvoerig artikel van Elon Gilad waaruit op basis van authentieke documenten blijkt dat in 1947/’48 de Britse regering door de eigen geheime dienst in het Midden-Oosten is misleid. Het zinde vele Britse geheim agenten in de regio niet dat het Britse leger na het vertrek uit India ook uit Palestina moest vertrekken nadat de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in november 1947 met tweederde meerderheid het besluit had aangenomen het land op te delen in twee onafhankelijke staten, een Joodse en een Arabisch-Palestijnse. Na de Franse invloed in de regio smolt ook de Britse als sneeuw voor de zon weg in het Midden-Oosten in het kader van het naoorlogse dekolonisatieproces.
Met name de Britse legerleiding en de chef van de Britse inlichtingendienst in de regio wilden zich bij de beslissing tot terugtrekking van de regering Atlee in Londen niet neerleggen. Zonder Atlee en zijn minister van Buitenlandse Zaken Bevin daarover in te lichten moedigden een aantal hoge Britse officieren en geheim agenten in en rond Palestina daarom buurlanden en Palestijnse Arabieren aan een oorlog tegen de zionisten te voeren.

Machtsvacuüm
De legerleiding en geheime dienst wilden daarmee een Brits ingrijpen mogelijk maken en in feite een dominerende rol in en rond Palestina blijven spelen. Waar zij naar streefden was een door de Britse geheime dienst beheerst en gedomineerd groot Arabisch rijk dat de vazalstaten Libanon, Syrië, Irak en Jordanië zou omvatten. Om het leiderschap aan zich te binden trachtte de Britse geheime dienst met de Moslimbroederschap in die staten tot samenwerking te komen. De Britten speelden bij de orthodoxe moslims de anticommunistische kaart. Zij wezen erop dat als gevolg van de dekolonisatie de Russen ongetwijfeld in het machtsvacuüm zouden stappen en dat een eventuele Joodse staat steun van Moskou zou krijgen. Daarom diende de stichting van die staat te worden voorkomen. De Britse geheime dienst spoorde de orthodoxe moslims aan een oorlog tegen een Joodse staat te beginnen, als die mocht worden uitgeroepen.
Dit alles is onlangs transparant geworden door authentieke documenten van de Franse geheime dienst waarvan een deel in het bezit van Haaretz is gekomen. De Franse geheime dienst volgde de activiteiten van hun Britse collega’s nauwlettend en speelden in die tijd alle relevante informatie door aan de inlichtingendienst van de Hagana. Daarom kon Ben Goerion zich gedegen voorbereiden op de gebeurtenissen die zouden volgen en mislukte de Britse opzet. Curieus is dat, anders dan tot dusverre de heersende mening was, thans is komen vast te staan dat de regering Atlee níét als antizionistisch kan worden gekenschetst. De Britse regering was neutraal en onthield zich dan ook bij de verdeling van Palestina in 1947 van stemming. Uit de thans bekende feiten blijkt dat die neutraliteit de Britse geheime dienst en legerleiding in de regio niet aanstond.
Tot dusverre werd er in kringen van historici altijd van uitgegaan dat de Britse regering een verdeel-en-heersbeleid in Palestina voerde en beide kampen tegen elkaar opzette. Dat beeld wordt door de nieuwe informatie die Haaretz publiceerde in feite naar het rijk der fabelen verwezen. Atlee en Bevin wisten volgens de thans opgedoken documenten niets van de achterbakse en bedenkelijke praktijken van de eigen geheime dienst en deel van de legerleiding in het Midden-Oosten. Daarentegen blijkt uit de stukken dat de zionistische leiding in Palestina via de verbindingsman van de Hagana met de Franse geheime dienst perfect op de hoogte was van de machinaties van de Britten en daar zeer adequaat op kon inspelen.
In feite is post factum de zionistische leiding uit die tijd de Britse geheime dienst dank verschuldigd. De Arabische staten lieten zich immers door de geheim agenten ophitsen met voor de Arabieren desastreuze gevolgen. Zij verloren de oorlog die zij tegen Israël startten, hetgeen ten koste ging van substantiële delen van het grondgebied dat zijn conform het verdelingsplan toegewezen hadden gekregen. Het is goed om voor de oorlog in 1948 in het achterhoofd te houden dat Israël die mede wist te winnen door de informatie van de Franse geheime dienst en dat het in 1967 de Zesdaagse Oorlog wist te winnen met Franse Mirage-gevechtsvliegtuigen.
Mede als gevolg van het antisemitisme onder vele moslims in het hedendaagse Frankrijk wordt dit land in Israël als intens antisemitisch en anti-Israëlisch gediskwalificeerd. Israël heeft echter in zijn bestaan aan Parijs (denk aan de bouw van de kernreactor in Dimona!) zeker zoveel te danken als aan Washington, waar in 1947/48 hoge ambtenaren van het State Department zeer tegen de stichting een Joodse staat waren gekant.