In een snikheet Washington vond begin deze week een grote conferentie plaats, georganiseerd door de American Jewish Committee, een organisatie die vecht tegen antisemitisme en voor Israël als Joodse staat. Allerlei onderwerpen kwamen aan bod: de agressie van BDS-groeperingen op Amerikaanse universiteiten, welke presidentskandidaat beter is voor Israël en Joods Amerika: Clinton of Trump.
Het was een komen en gaan van topsprekers als de National Security Advisor Susan Rice, Labour-parlementslid John Mann, inmiddels beroemd om zijn j’accuse tegen de voormalig burgemeester van Londen Ken Livingstone (Mann vertelde me trouwens dat hij ervan overtuigd is dat Groot-Brittannië daadwerkelijk vóór een Brexit zal gaan stemmen), diverse Israëlische politici en een indrukwekkend aantal experts.
Er was speciale aandacht voor de situatie van Joden in Europa. Jongerenwerker en kenner op het gebied van moslimradicalisering Ibrahim Wijbenga en ik duidden in een kundig Europees panel de Nederlandse situatie. In hetzelfde panel zat een vertegenwoordiger uit Polen, een land met een totaal andere problematiek dan de Nederlandse. We vertelden hoe Ibrahim vanuit zijn achterban wordt beschimpt, omdat hij ongezouten durft te waarschuwen voor krachten die aan het werk zijn in de Nederlandse moslimgemeenschap. Het feit dat hij met ondergetekende diverse malen in landelijke media opinies heeft geschreven, maakt hem niet geliefd. Daarom verdient hij juist extra respect.
Tijdens onze sessie vroeg baron professor Julien Klener, prominent lid van de Belgisch-Joodse gemeenschap, het woord. Hij schetste de situatie van Belgische Joden op dit moment. Dat verschillende Joodse ouders hun kinderen bijvoorbeeld niet meer naar openbare scholen durven te sturen, omdat die daar veelvuldig worden aangesproken op hun Joods-zijn. Ibrahim was onder de indruk van wat Klener te vertellen had. Bij het Department of State (het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken) uitten wij de vrees dat de polarisatie in Nederland verder zal doorzetten, dat er te veel wordt gescholden en te weinig inhoudelijk gedebatteerd, wat voor Joden noch moslims in Nederland goed nieuws is.
Maar ook is er iets positiefs te melden. Het is de AJC gelukt om een indrukwekkend aantal journalisten en vertegenwoordigers uit Arabische landen naar Washington te halen. We spraken experts uit Egypte, Jemen, Jordanië en een grote delegatie uit Marokko. De sfeer? Vriendelijk, hartelijk en vooral heel nieuwsgierig naar elkaar. En dat stemt in deze uitdagende tijden echt hoopvol.
Abonneer op het NIW
