David Schwimmer als Ross Geller in Friends
Bijna dagelijks fiets ik hobbelend over de keitjes van de Amsterdamse Dam. Natuurlijk zijn er veel rustigere fietsroutes in de hoofdstad te vinden, maar ik geniet van die ene minuut gekte in de stad. Een gekte veroorzaakt door de opeenhoping van toeristen, door de rijen voor Madam Tussauds en door de manifestaties op Nederlands bekendste plein.
Elke keer is het een verrassing wat ik nu weer tegenkom. Vooral van de demonstraties kan ik genieten. Je ziet de grappigste spandoeken en attributen voorbijkomen. Of het nu een protest tegen varkensleed is, of een manifestatie vanwege een of andere Turkse geestelijke die gevangenzit, altijd geniet ik van het geluid van protest.
Natuurlijk zijn er ook altijd de klassieke pro- en antiIsraël-demonstranten te vinden. Het liefste zie ik ze samen op de Dam. Lekker schreeuwen, en zwaaien met die vlaggen. Er valt altijd wat te lachen. Het jammere is alleen ik vaak de enige ben die weet hoe je moet glimlachen. De roeptoeters kijken altijd boos en gefrustreerd. En het is allemaal zo serieus. Nooit wordt er voor iets gezelligs geprotesteerd.
De roeptoeters kijken altijd boos en gefrustreerd
Zelf erger ik me dood aan de choemoes die in Nederlandse supermarkten verkocht wordt. Die heeft namelijk helemaal niks te maken met het goddelijke bordje gepureerde kikkererwten dat je in Israël eet. Dus waarom zouden we niet eens gaan protesteren dat alleen echte choemoes het etiket choemoes mag krijgen. Ik weet zeker dat het culinaire geweten van het NIW, Jigal Krant, zo meedoet. Dat zou toch een veel leukere demonstratie zijn dan over moeilijke zaken waar we toch niks aan kunnen veranderen. Of denkt u echt dat we iets kunnen doen tegen racisme in Amerika door in Amsterdam te gaan protesteren tegen het geweld in Charlottesville?
Grapje
Dat je best gezellig kunt protesteren, daar weten ze in Israël alles van. Afgelopen zaterdagavond verzamelden zich op Rabin Square in Tel Aviv honderd demonstranten. Niet om te protesteren tegen racisme, maar om Ross Geller uit de beroemde tv-serie Friends te steunen. De jongelui waren van mening dat Ross (gespeeld door David Schwimmer) slecht was behandeld door Rachel (Jennifer Aniston) in The One With The Morning After. In deze aflevering – die twintig jaar geleden werd uitgezonden – is Rachel woest op Ross omdat hij is vreemdgegaan. Nou ja, vreemdgegaan. Technisch gesproken waren de twee ‘on a break’ – had Rachel juist een pauze ingelast in hun relatie. Het tij blijkt niet meer te keren en een van de bekendste tv-koppels is niet meer. Een paar seizoenen later komt het allemaal weer goed, maar daar gaat het nu niet om.
Het begon als een grapje, op een Israëlische satirische Facebookpagina. Daar werd opgeroepen om te demonstreren voor Ross, als statement tegen al die o zo serieuze demonstraties. Gewoon een geintje, à la De Speld. Maar wonder boven wonder gaven honderd mannen en vrouwen gehoor aan de oproep en togen vorig weekend naar Rabin Square, inclusief zelfgemaakte borden met passende teksten.
Een demonstrant legde de kern van de demonstratie mooi uit in een interview op Galgalatz Radio: “Dit is een demonstratie voor de vrijheid, voor de kinderen van Israël die Egypte ontvluchtten, die Friends kijken en erachter moeten komen dat Rachel boos is op Ross. Alleen omdat hij met iemand anders was, en dat terwijl ze on a break waren.”
Of de demonstrant gelijk heeft, dat laat ik aan u. Maar als ze in Israël honderd man op de been kunnen krijgen voor een twintig jaar oude aflevering van een tv-serie, dan moet een choemoesdemonstratie toch ook tot de mogelijkheden behoren. Gewoon om te lachen, en om ons te realiseren dat we niet altijd overal boos over hoeven te zijn.
Abonneer op het NIW
