Kerstboom

Dus ik naar de Praxis met de kleuter. Vindt-ie leuk. “Wat gaan we kopen papa?” Nou, om te beginnen een ijzerzaagje. “Wat is een ijzerzaagje?” Nou, da’s een zaag waarmee je ijzer kunt zagen. Hij is gelukkig snel van begrip. “Waarom kopen we een ijzerzaagje papa?” Dat kon ik hem natuurlijk niet vertellen, maar zijn oudste broer, twintig jaar is dat kindje al, vroeg aan Sinterklaas als cadeautje ‘dat mijn slot opengezaagd wordt’, aangezien hij de sleutel van zijn fiets kwijt was. Die zat nog in zijn jas. En die jas ligt ergens in een trein.

Sinterklaas had helemaal geen zin het slot van een kerngezond twintigjarig kindje te gaan lopen doorzagen. Dus kocht deze chagrijnige sint een ijzerzaagje, zodat het luie kind dat lekker helemaal zelf mocht gaan proberen. Alsof het de sint was die zijn jas in de trein had laten liggen. Nee toch zeker?

Ducttape
Dit kon ik de kleuter allemaal niet vertellen, dus ik mompelde maar wat en begon over het tweede belangrijke item dat we gingen halen: ducttape. Dat kent de kleuter wel. Papa repareert alles met ducttape. Zijn Trabant, zijn kapstok, zijn huwelijk en dit keer zou hij de wc ermee gaan repareren, want die lekte door een barst. Ducttape is de redding van alles. Als we iedereen een rol ducttape geven, is corona zo de wereld uit.

Afijn, vrolijk koutend wandelden we naar de doe-het-zelfzaak en wie kwamen we daar tegen, tot mijn intens verdriet en afgrijzen? Thierry Baudet? Neen, veel erger: een lieve buurvrouw met twee glunderende kindjes die met rode konen in een buggy een reusachtige, in een visnet verpakte kerstboom mee naar hun doorzonwoning zeulden. Hel en verdoemenis. “Papa, waarom kopen ze een kerstboom?” Nou mien jong, omdat ze kerst vieren, vermoed ik. “Ik wil ook een kerstboom!” Nee lieverd, dat doen we niet hoor, wij vieren immers Chanoeka. “Maar ik wil Kerstmis vieren, Chanoeka is stom.”

Tja, daar sta je dan even met je Jiddisje bek vol tanden. “Wat te doen?” zou Lenin zeggen. Welnu, standvastig blijven of sterven, denk ik. December is tenslotte al erg genoeg. Wat ben je toch een zeurkous Roel, die zes kinderen komen niet uit de lucht vallen en bovendien geniet je stiekem met volle teugen. Zeker, zeker, maar wat we niet moeten vergeten is dat het én Sinterklaas én Chanoeka is. Chanoeka, waarop we herdenken dat we voor de zoveelste keer ontkwamen aan gevangenschap – terwijl we luidkeels de hit van Boney M. zongen, By the rivers of Babylon – en in dit geval ook nog eens de tempel heroverden, waarbij we een enorme kandelaar opnieuw ontstaken die – o groot wonder – acht dagen brandde op slechts één vaatje olie en dat daarom maar liefst acht dagen duurt, waarbij je malkander cadeautjes geeft. Elke dag!

Faillissement
Dus dat maakt acht dagen maal zes kindjes plus slechts één echtgenote, is 56 leuk ingepakte hebbedingetjes die ik moet regelen! En dan zou ik ook nog kerst moeten vieren? Behalve dat zoiets halachisch onverantwoord is, zou ons rijtjeshuis uitpuilen van alle troep die we niet nodig hebben en zou ik de Raiff eisenbank moeten smeken mijn faillissement nog eventjes uit te stellen tot de heugelijke dag dat de kindjes het huis uit zijn. Hetgeen met de huidige huizenmarkt nooit zal gebeuren, we zullen tot in de eeuwigheid bij elkaar blijven. En ik heb het al zo zwaar. Nee lieverd, wij nemen geen kerstboom, vanavond steken we de kaarsjes aan en spelen we nog een keertje met de drejdel.

Een groot wonder gebeurde daar bij de doe-hetzelver: de dreumes draaide als een tolletje, dit was de pleister, de ducttape op de wonde. De kerstboom ging neer met een ijzerzaagje en het jodendom in de polder was weer gered.