Losse handjes

Schrijven over Israël is net als voetbal – iedereen heeft er verstand van.

Door Paul Damen

En net zoals in tv-quiz Ik hou van Holland het rondzingend verhaal hoogstens steeds valser wordt, zo wordt Midden-Oostenberichtgeving zonder bronnen steeds botter. Neem nou het recente ‘verbod’ van zender Arte op hun antisemitisme-documentaire. Arte zal zich best de ballen uit de broek geschrokken zijn van de beerput die de makers openden. Maar Arte’s weigering was formeel juist: tegen afspraken vooraf in, was het eindproduct niet bekeken door een kritische, maar een pro-Israël-Palestijn Ahmad Mansour. Geen hoor en wederhoor dus in een reportage vol ontraceerbare anonimi. Terecht dat de ándere opdrachtgevers, de WDR en de koepel ARD, de film nu wel uitzenden, maar erbij vermelden: trotz ihrer handwerklichen Mängel – ‘ondanks de journalistiek-vakmatige tekortkomingen’. De Jerusalem Post sprak van ‘censuur’ en ‘overstag gaan na druk’ – BS, zoals de Angelsaksen zeggen.
Israël: het blijft beppen rond de dorpspomp, al is het dorp digitaal. Onlangs censureerde een pro-Israël Facebookpagina zichzelf omdat een juridische amateur opperde dat héle artikelen afdrukken in deze besloten groep niet mocht. Alsof je collegereaders verbiedt wegens mogelijke discussie. Elders ging, na het gedwongen vertrek uit Israël van NRC-correspondent Walters, het gekakel kolommen lang over iemand die boze opzet bij NRC bespeurde, omdat hij bij geruchte iets had opgevangen van een vriend die het weer had van de vrouw van de correspondent en die… inderdaad, ho maar. Wie dan om harde bronnen vroeg, mocht dat verder in het café uitvechten. Welcome to Amateur Hour, zoals de Joodse FBI-agent Albert Rosenfield zegt in het lokale politiebureau van Twin Peaks.

Het blijft beppen rond de dorpspomp, al is het dorp digitaal

Total BS
Zo drukten alle kwaliteitskranten af dat Hamas dreigde met terreur als Israël de energielevering aan Gaza (waar Hamas niet voor betaalt) zou afsluiten. Nou is Hamas altijd terroristisch bezig, dus was het dreigement even loos als de betrapte inbreker die dreigt je spullen óók nog te verpatsen. Ook las ik dat moslims op Al Quds-day in Londen ‘de Joden’ de schuld gaven van de doden in die brandflat daar. Dus: Pakistaanse moslims die bij de viering van hun niet-bestaande hoofdstad (Al Quds is immers hún fabelnaam voor Jeruzalem) beweren dat de wél bestaande inwoners daarvan brand stichtten in hún hoofdstad Londen? Total BS. Zij het soms amusant. Zo beweerde onlangs mevrouw Dubravka Šimonovic, VN-rapporteur voor Geweld tegen Vrouwen, met droge ogen dat Palestijnen hun vrouw slaan ‘vanwege de Israëli’s’. Zij komt uit Kroatië, dat niet bekendstaat om het eeuwenlang respecteren van de rechten van vrouwen en vooral Joden. Israël de schuld geven van Palestijnse huishoudelijke losse handjes is zoiets als kwaad zijn op Honda omdat achter die brommers in Gaza gevangenen doodgesleept worden. Wie trouwens op de Westbank weleens een ezel zag met pa en zoon vorstelijk erbovenop, terwijl ma daar gehoofddoekt amechtig achteraan rent met een 50 liter-jerrycan water, weet beter.
Dagblad Trouw bakte ze nog bruiner. Daar omschreef de christen-Palestijnse Nora Kort de Palestijnen als ‘minderwaardige slaven van Israël’. Dat zegt dus een christenvrouw die haar bevolkingsgroep in bijvoorbeeld Betlehem in een decennium zag teruglopen van 80 naar 15 procent. Een vrouw waarvan Trouw niet eens meldt dat zij mede achter het beruchte Kairosdocument zat, waarin de Palestijnen de nieuwe Joden zijn, de staat Israël niet mag bestaan, en alle Joden terug moeten naar pogroms en slavernij. In datzelfde Trouw liep Dries van Agt, die ooit Israël ‘onze broeders in benauwenis’ noemde, leeg over de slachtpartij eind 1982 in Sabra en Shatila, in Libanon, op Palestijnen. Gepleegd door Libanese Falangisten, gaf Van Agt gemakshalve daarvan de schuld aan, u raadt het al, Israël.
In hetzelfde Trouw, ten slotte, mocht op 10 juni de heer Klok uit Groenekan beweren dat Israël een genoegdoening was voor de Shoa. Ofwel: de antisemitische mythe dat in Israël voor WO II geen Joden woonden en die nu terug moeten naar landen als Duitsland. Terwijl de meerderheid van Jeruzalems inwoners al eeuwenlang Jood is en Tel Aviv in 1908 gesticht werd – vier decennia vóór de staat Israël. Maar ja, het politiek-correct opnemen voor Pally’s in penarie rechtvaardigt elke Jodenhatende leugen uit de losse pols. Trouw, was dat niet ooit een verzetskrant?