Zekerheden in ons leven zijn verworden tot twijfels en dan doel ik niet op Ajax. Ik ben een doorsneevolger van het nieuws, maar wil ik alles nog wel volgen? Ja, dat zijn we verplicht aan onze familieleden in Israël. Tegelijk ontneemt het soms eenzijdige nieuws over Gaza en Israël mijn vertrouwen in de mens, in het leven. Zo staat NRC-columniste Karin Amatmoekrim symbool voor de gehersenspoelde publieke opinie als zij op 17 oktober letterlijk schrijft: “Gaza lijkt verdacht veel op een concentratiekamp”.
Ik ga hier niet betogen dat de situatie in Gaza ideaal is nadat Israël in 2005 Gaza eenzijdig had verlaten en de Strook aan de Gazanen had overgedragen. In dat ‘concentratiekamp’ hebben de Gazanen zich verviervoudigd. In het Parool las ik onlangs dat een 48-jarige in Nederland wonende Palestijn op 27 september samen met zijn ouders, broers en schoonzoon was vertrokken naar zijn broer in de kustplaats Deir-al-Balah in Gaza. “De reden voor het bezoek was feestelijk: een bruiloft,” schreef de krant.
Tegeltjeswijsheid
Ik herinner me niet dat onze grootouders, broers en schoonzoon naar Westerbork, Vught, Auschwitz of Sobibor vertrokken voor iets feestelijks als een bruiloft. Wat had ik al die vermoorde familieleden een concentratiekamp als Gaza gegund, mevrouw Amatmoekrim. Dan had ik ze in elk geval gekend. Soms verlang ik naar een terloopse opmerking van Johan Cruijff, zo’n tegeltjeswijsheid die ons aan het denken had kunnen zetten. Op zoek in de hooiberg van quasiwijsheden vond ik op opiniesite Joop van BNNVara die ene speld onder de kop: “Hamas en het laatste reservaat van een linkse mythe”. De schrijver is de mij onbekende, als oud-docent filosofie en ethiek betitelde Niek Weskerke. Hij schrijft: “Iedereen kon de laatste weken waarnemen hoe moeilijk links het blijkbaar had om de gruwelijke massaslachting, de pogrom van 7 oktober 2023 van Hamas zonder mitsen en maren, zonder omwegen te veroordelen. Het was een weinig verheffende vertoning die de vraag urgent maakt waar dat gebrekkig afgesteld moreel kompas toch vandaan komt.”
Wat had ik al mijn vermoorde familieleden een ‘concentratiekamp’ als Gaza gegund, dan had ik ze in elk geval gekend
Weskerke trekt de vergelijking met zogenaamde bevrijdingsbewegingen als de Vietcong in Vietnam en de massamoordenaars van Rode Khmer in Cambodja. “Veel te weinig aandacht is er bij links voor het infuus waarmee Hamas en aanverwante organisaties de Palestijnse gemeenschap permanent injecteren met haat, antisemitisme, een grenzeloze religieus onderbouwde geweldsideologie en doodscultuur van heilig martelaarschap (jihad). De Palestijnse kwestie vormt een welkome uitlaatklep en afleidingsmanoeuvre voor een Arabisch-islamitische wereld die zelf bol staat van geweld (Syrië, Jemen), armoede, repressie en mensenrechtenschendingen.”
Islamofoob
Om over lhbt-rechten in Gaza en aanverwante staten maar te zwijgen, voegt hij er in zijn uitgebreide artikel aan toe. “Vrijwel nergens leest men een analyse van de radicaalislamitische ideologie van Hamas … Uit angst voor islamofoob door te gaan?”
Vertwijfeld dichtte ik:
Na 7 oktober
Mede dankzij een zelfbenoemde volksdichter
Die als theatrale ontwrichter
Op televisie met de gave van het woord
Acteerde op een zelfgespannen koord
Ontbreekt voor het eerst en niet heel even
Mij de lust tot leven
En is mijn hoop vergaan
Op voor ieder menswaardig bestaan.
Ze beschermen raketten beter dan hun kinderen
Laten zich door niemand hinderen
Weten: onze reddingsboei is lek
Gooien ons juichend van het dek
Ik voel mijn hersenen bevriezen
In een land dat voor populisten zwicht
Zal de Jood meer dan lijf en goed verliezen
Dan dooft het licht.
Abonneer op het NIW
