Een simpele vraag, een lading Jodenhaat ten antwoord. Je ziet het te vaak op de sociale media.
Afgelopen week ontketende een journalist ongewild zo’n onzindelijke golf, ditmaal verpakt als advies over journalistieke onafhankelijkheid. De jonge man had een uitnodiging gekregen voor de jaarlijkse CIDI-reis naar Israël en informeerde op Twitter of anderen ervaringen en tips konden delen. Doen! riepen ervaringsdeskundigen, de reis was in hun ogen zinnig en informatief vanuit zeer diverse standpunten. Niet doen, riepen de hoeders van de schijn van belangenverstrengeling. Als journalist moet je onafhankelijk blijven, nooit betaalde reisjes aannemen, anders verlies je je geloofwaardigheid. Dit waren de fatsoenlijke reacties. Uiteraard kropen ook de ‘antizionisten’ uit hun holen om de journalist op hun welgemeende adviezen over neutrale meningsvorming te onthalen: ben je besodemieterd, zo’n reis is ‘pure propaganda’, ‘omkoping’, ‘dan hangt er een zweem van corruptie om je heen’, ‘hersenspoeling’ en iets ‘voor collaborateurs en liefhebbers van apartheidsregimes.’ Nou nou, de complimenten aan het CIDI vlogen je om de oren.
Jan Hoogland, arabist aan de Radboud Universiteit, liet zich ook van zijn beste kant zien met een dubbele verdachtmaking. Hij twitterde: ‘En als Hamas diezelfde reis had georganiseerd? (…) Ben jij journalist? Zat er geen (klein) vakje journalistieke ethiek in je opleiding?’ Met andere woorden: er is geen ietsepietsie verschil tussen het CIDI en terreurorganisatie Hamas en iemand die een CIDI-reis naar Israël overweegt is niet alleen een slechte journalist, maar ook een slecht mens. Benieuwd wat deze onbevooroordeelde, wetenschappelijk denkende Nijmeegse geleerde zijn studenten zoal wijsmaakt over het Midden-Oosten. Iets zegt me dat hij zelf vast niet voldoet aan de strenge standaard van onafhankelijk denken die hij zo onverbiddelijk opdringt aan journalisten die Israël willen bezoeken.
Boosaardige onzin
Dit is geen incident. Elk jaar is er zo’n studiereis, elk jaar leidt dat tot hatelijk gezever. Over de felste reacties kunnen we duidelijk zijn: daar spat de Israëlhaat en, jawel, het daarmee onlosmakelijk verbonden antisemitisme vanaf. Een monster dient bestreden te worden, eentje dat journalisten corrumpeert, zelfs hun ziel afkoopt. Let op: de journalist zelf wordt in deze malicieuze complotdoemdenkerij niet in staat geacht zich tegen eventuele propaganda te kunnen weren, inzichten onafhankelijk te interpreteren en een eigen mening te vormen. Hij heeft zelf niets gelezen en kan niet vergelijken, deze tabula rasa die op het punt staat voor het leven te worden bezoedeld. Hij is als was in de handen van de ‘lobby’, hij is de weerloze maagd waar de vampier zijn giftige tanden in zet. En zie, de manipulatieve Joodse staat lukt het telkens weer alle kennisbagage van zo’n slachtoffer te verdonkeremanen en zijn zelfstandig denken uit te schakelen.
Overdreven? Welnee. Zulke boosaardige onzin voedt de denkbeelden van zulke smoezelige ‘antizionistische’ complotdenkers. Zij hebben geen logische argumenten voor de plotselinge verstandsverduistering die deelnemers aan de studiereis zou treff en, maar gaan ervan uit dat er mysterieuze joodse krachten bestaan die hun vernietigende werk succesvol verrichten. Ik zal hier niet herhalen aan welke oude en minder oude stereotyperingen die tot genocide hebben geleid, zulke denkbeelden doen denken. Ik kan alleen betreuren dat ze vandaag de dag nog zo springlevend zijn. Dit alles werpt ook een ander licht op de ogenschijnlijk vriendelijke waarschuwingen aan studiereizigers over hun journalistiek imago. Jazeker is integriteit belangrijk. Maar hoor ik deze mensen altijd zo consequent onafhankelijkheid bepleiten? Er zijn talloze door buitenlandse overheden betaalde persreizen, talloze overheidssubsidies voor journalistiek, talloze gratis luxe reisjes naar culturele evenementen die gerecenseerd moeten worden. Er is EU-geld voor journalistieke projecten die de normen en waarden van de Unie en de Europese saamhorigheid moeten promoten.
Iedereen zou permanent op z’n achterste benen moeten staan vanwege deze belangenverstrengeling, als men met dezelfde maat zou meten die voor Israël geldt. Maar de resolute afkeuring en het afkerige wantrouwen, ook bij ‘weldenkenden’, komen het felst op gang als Joodse organisaties iets sponsoren. Nogmaals: zeer kwalijk dat deze vijandigheid nog leeft.
Abonneer op het NIW
