Pauwpaganda

Ik ben woedend. Niet een beetje verontrust, mild geïrriteerd of lichtelijk geagiteerd. Nee, woedend. Op televisie-Faust Jeroen Pauw en zijn redactie van journalistieke lapzwansen. Kijk, dat een onverbeterlijke Jodenhater als Dyab Abou Jahjah wordt uitgenodigd bij een politiek praatprogramma, daar heb ik op zich geen moeite mee. Af en toe moet je het afvoerputje van de douche lichten om te weten wat voor vuil zich erin ophoopt, alleen zo kun je het schoonhouden.

Dus nodig gerust zo’n serieantisemiet uit, of een neonazi, een jihadist, een kraker. Maar voldoe dan tenminste aan de basisregel van wat een discussie zou moeten zijn en zet er iemand tegenover die zijn verderfelijke gedachtegoed effectief kan bestrijden. Zoals Pauw en co dat steevast doen op de spaarzame gelegenheden dat er een islamkritische gast aan tafel zit of wanneer iemand aanschuift die niet dagelijks met een refugees welcome-bord op perron 13 van Amsterdam CS staat.

Gasten die niet de zo vurig gewenste NOS/VARA-policormening verkondigen, worden immers keihard aangepakt door Jeroen en vooral ook door de andere gasten aan tafel. Zo niet Abou Jahjah. De veroordeelde antisemiet kreeg geen enkel verweer te verduren. In de eerste plaats omdat de Pauwredactie het niet nodig had gevonden iemand tegenover hem te zetten. Terwijl ook buiten de schrijversstal van De Bezige Bij genoeg opiniemakers te vinden waren geweest die de man met zijn eigen haatuitspraken uit het verleden om de oren had geslagen. Wilde Leon de Winter niet? Dan had Esther Voet het wel gedaan. En als zij niet had gekund of gewild, had ik zo vijf anderen kunnen noemen.

Laffe fluimen

In plaats daarvan nam Pauw zelf de schone taak op zich Abou Jahjah van repliek te dienen. Jeroen is een aardige vent, maar denkt dat zijn charme journalistieke luiheid rechtvaardigt en weigert zijn huiswerk als interviewer te doen. Dus kreeg Jodenhater Abou Jahjah alle ruimte omdat Pauw constant met zijn mond vol tanden zat. Zo verzuimde hij na te vragen wat Jahjah precies met ‘de bezetting’ bedoelde. Ging dat wellicht over het hele gebied? Over ook Israël binnen de groene lijn van ’67? En de andere gasten? Zij keken angstig en zwegen. Jan Slagter en Gerard Spong, de laffe fluimen, horen bij het Pauw-meubilair en weten dus dat zij niet geacht worden kritiek te uiten op iemand die de Joodse staat wil vernietigen, want dat is wat Abou Jahjah hoopt, dat de staat Israël en daarmee de Israëli’s verdwijnen. En Pieter Omtzigt zat zich zichtbaar te verbijten, maar ook dit zogenaamd onverschrokken Kamerlid waagde het niet Abou Jahjah aan te pakken.

Niemand aan tafel nam de moeite erop te wijzen dat Abou Jahjah als die-hard Jodenhater zich veel waarschijnlijker vrijwillig bij de SS had gemeld

Hoe slecht doen Pauw en zijn redactie hun huiswerk? Jeroen vloog gierend de bocht uit toen hij de Belgisch-Libanese “provocateur” (zoals hij Abou Jahjah vertederd noemde) confronteerde met de uitspraak dat Joden Israël dienen te verlaten “met een koffer of in een doodskist”. Abou Jahjah zei dat dit om een hoax ging en Pauw droop af. Er werd een Auschwitz-cartoon getoond, die door Jahjahs Arabisch-Europese Liga in 2010 was geopenbaard, maar de prent waarin Anne Frank en Hitler met elkaar in bed lagen, ging de VARA blijkbaar te ver. Abou Jahjah ging zelfs zo ver dat hij zei dat hij zich in de jaren 40-45 bij het Nederlandse verzet zou hebben aangesloten. Niemand aan tafel nam de moeite erop te wijzen dat hij als die-hard Jodenhater zich veel waarschijnlijker vrijwillig bij de SS had gemeld.

Belastingpoet

Eigenlijk kun je van de VARA niet anders verwachten, de omroep werkt er al decennia aan Israëlhaat en antizionisme (o, heerlijk veilig eufemisme) salonfähig te maken in onze samenleving. Waarom zou het programma van Jeroen Pauw daarin anders ageren dan de regressief linkse – en uiteraard door u als belastingbetaler opgehoeste – VARA-opiniesite Joop? Niet, want recent maakte Joop-redacteur Hasna El Maroudi de overstap naar de Pauw-burelen, waar ook anti-Israëlactivist Nordin Ghouddani z’n brood verdient. Misschien kan Jeroen eens uitleggen hoe hij denkt de journalistieke integriteit van zijn programma te waarborgen met twee notoire Israëlhaters in zijn redactie.

De NPO betaalt Pauws salaris en dat van zijn redactie – de luiste van ons televisielandschap – en dus moet en zal er om 23.00 bij de kijkbuiskindertjes ingehamerd worden: Israël heeft geen bestaansrecht! Het is een bezettingsmacht! Een Apartheidsregime! En de nakba is erger dan de sjoa! Ik schaam mij toe te geven dat mijn eigen eerste televisieoptreden aan tafel bij Pauw (toen nog met Witteman) was. Maar ik beloof u dat ik die fout niet nog een keer maak. Nooit schuif ik meer aan bij deze politiekcorrecte orgie van Pauwpaganda. Zelfs al betaalt Jeroen mij persoonlijk de tweeënhalve mille belastingpoet die hij Peter R. de Vries (nog zo’n tafelfarizeeër) na elk optreden toeschuift.