Het wil, naar verluidt, niet vlotten met de verbetering van de onderwijskwaliteit op het Amsterdamse Cheider. In de gesloten gemeenschap waar de school onderdeel van uitmaakt, zwelt de kritiek aan. De SP-Kamerleden Jasper van Dijk en Peter Kwint dienden op 28 april Kamervragen in over de Joodse school, gericht aan Wouter Koolmees, minister Sociale Zaken en Werkgelegenheid en Ingrid van Engelshoven (Onderwijs), maar die vragen lezen als een gemiste kans. Van Dijk en Kwint reageerden op het opinieartikel van Rosanne Hertzberger in de NRC (zie ook NIW 28). De voorbeelden die zij daarin beschreef, zoals lijfstraffen en leerlingen die met zeep hun mond moesten spoelen, dateren van tientallen jaren geleden. De Kamerleden hebben zich door Hertzberger het bos in laten sturen en komen een paar decennia te laat. Er is sindsdien wel degelijk het een en ander veranderd op de piepkleine school, maar het Cheider is er, zo verklaren ouders onder voorwaarde van anonimiteit, nog lang niet.
Een concreet voorbeeld van enkele maanden geleden. Het NIW ontdekte dat, geheel tegen de coronaregels in, voor de leerlingen een sidoerfeestje werd georganiseerd, waarbij de ouders aanwezig mochten zijn. Kort voor het geplande feestje nam het NIW contact op met de school. Pas toen werd het afgeblazen. Maar de problemen zouden structureler zijn. Omdat veranderingen niet of te langzaam worden doorgevoerd, spreken ouders nu het bestuur aan, dat onder leiding staat van Herman Loonstein, en directeur Richard van Kalderen. “Die schuiven de verantwoordelijkheid op elkaar af waardoor niets gebeurt,” vertellen ouders naar aanleiding van een discussie die vorige week op Facebook ontstond.
Angstcultuur
De partijen met wie het NIW sprak, eisen anonimiteit, wat kan duiden op een angstcultuur. Ouders vinden het moeilijk hun klachten aan de leiding kenbaar te maken. Immers, velen zijn ook op een andere manier aan de school verbonden; vaak zijn zij familie van personeel of anderszins bij de school betrokken. Feit is dat, omdat het Cheider zo’n kleine school is en het aantal leraren zo gering, kinderen uit veel verschillende groepen bij elkaar in één klas moeten zitten: “De leraren staan zo onder druk dat vorig jaar alleen al een behoorlijk aantal is vertrokken.”
Directeur Van Kalderen is aangetrokken omdat hij Joods is, zo wordt het NIW verteld, maar: “Wij hebben veel liever een goede niet-Joodse directeur met naast zich iemand die de Joodse identiteit bewaakt, dan een niet-functionerende Joodse directeur.” Overigens gaat de onderwijsinspectie volgens de zegslieden niet vrijuit. Het Cheider ligt al enige jaren onder de loep, maar: “De inspecteur beoordeelt alleen of er goede seksuele voorlichting wordt gegeven. Wij zouden liever zien dat het niveau van de reken- en taallessen eens werd onderzocht. Voor ons heeft dat prioriteit.”
Er wordt gesteld dat ‘de bezem er doorheen moet. Er moet een nieuw, daadkrachtig bestuur komen, want dat is eindverantwoordelijk.’ Ook wordt duidelijk dat de ouders het gevoel hebben in een spagaat te zitten: ze willen dolgraag dat het Cheider blijft bestaan en te veel kritiek op de huidige gang van zaken zou in combinatie met de kritiek van de inspectie juist dat voortbestaan kunnen bedreigen.
Reactie Loonstein
Herman Loonstein reageert “mede namens Van Kalderen en het hele bestuur”. Onderstaand een samenvatting. “In algemene zin kan ik zeggen dat binnen Cheider niemand elkaar de hand boven het hoofd houdt en daar ook geen reden voor is. Taken en verantwoordelijkheden van directie en bestuur zijn kraakhelder en het bestuur is het bevoegd gezag. Daarbij zijn er ook andere organen, zoals de medezeggenschapsraden, waar ouders gekozen door alle ouders en leraren/medewerkers gekozen door leraren/medewerkers deel van uit maken, met eigen taken en verantwoordelijkheden. De beide medezeggenschapsraden spreken ieder van de genoemde punten met klem tegen.”
“De inspectie heeft Cheider elf herstelopdrachten gegeven. Daarvan zijn er al aan tien geruime tijd geleden voldaan. Er resteert dus één herstelopdracht, die de inspectie nog moet beoordelen. Meer niet. Deze resterende herstelopdracht ziet kortgezegd op de wijze van het onderwijs op het gebied van seksualiteit; wel of niet expliciet.”
“Ook de bewering omtrent het vertrek van leraren, omdat zij de situatie onwerkbaar zouden vinden, klopt niet.” Loonstein zegt ouders die klachten hebben over de onderwijskwaliteit daarmee op de school terecht kunnen. Volgens hem is de suggestie dat Cheider ondermaats scoort onjuist: “Dat neemt niet weg dat we altijd blijven streven naar een nog hogere kwaliteit van het onderwijs.” Op de roep om een nieuw bestuur wordt niet gereageerd. De hele reactie leest u hier.
Abonneer op het NIW
