Abonneer op het NIW

Het opinietijdschrift en cultureel magazine in één, voor iedereen geïnteresseerd in de Joodse wereld. Abonneer nu »

Opinie

Sport is politiek

Frits Barend 18 januari 2020, 08:00
Sport is politiek

Ajax en PSV hebben in januari overwinterd in Qatar, waar zoals bekend in 2022 het wereldkampioenschap voetbal plaatsvindt. In 2016 organiseerde Qatar het wereldkampioenschap wielrennen, althans die indruk kreeg je. Op beelden die ons bereikten zagen we plukjes wielrenners rondrijden op volslagen verlaten wegen. Of het WK was verboden voor publiek, of de inwoners van Qatar hadden afgesproken dat ze het WK zouden boycotten. En dan heb ik het maar niet over renners en rensters die bevangen door de hitte op een gegeven moment als een zombie over het asfalt slingerden. De winst leek na afloop vooral dat de door een zonnesteek getroffen deelnemers en deelneemsters niet per brancard het land hoefden te verlaten. Peter Sagan realiseerde zich pas dat hij wereldkampioen was geworden, toen hij in alle stilte onder gepast gejuich van drie klappende sjeiks de regenboogtrui mocht aantrekken. Het contrast met het wereldkampioenschap wielrennen afgelopen jaar in Engeland, met tienduizenden mensen langs het parcours, was bijna schokkend.

Dus als Ajax en PSV zich in alle stilte en niet gestoord door fans wilden voorbereiden op de tweede helft van het seizoen, was Qatar de ideale plek. Zoals de gemiddelde inwoner van Qatar waarschijnlijk nog nooit een fiets op straat heeft gezien, laat staan een vrouw op een fiets, zo beperkt de gemiddelde voetbalkennis van een inwoner van Qatar zich tot de wetenschap dat een bal rond is. In dat land hebben Ajax en PSV zich voorbereid op de tweede helft van het seizoen, want de trainingsfaciliteiten waren zo ideaal.

Flaneren
Er is al veel gezegd over onze twee topclubs die voor de lol en het geld naar Qatar reisden. De doorsnee mening van de doorsnee meninggevende Nederlander, zoals ondergetekende, is dat je als Nederlandse topclub je ziel niet verkoopt aan een totalitaire dictatuur waar arbeidsrechten net zo veel waard zijn als een nederlaag in een sportwedstrijd. Zelf opperde ik twee opties die zowel voor Ajax als voor PSV hadden kunnen gelden: of niet gaan of wel gaan, maar dan met de beide vrouwenteams en die leuke PSV- en Ajax-vrouwen in het openbare leven op straat laten wandelen en plezier maken in Doha zoals mannen en vrouwen in Tel Aviv flaneren. En de vrouwen een voorwedstrijd laten spelen tegen de twee beste vrouwenteams van Qatar. Ai. Ik vrees dat vrouwenteams in Qatar net zo zeldzaam zijn als vrouwen in het rouwende parlement van Iran na de dood van generaal Soleimani, maar dat terzijde.

Helaas lieten Ajax en PSV beide opties aan zich voorbijgaan, omdat in de ogen van algemeen directeur Edwin van der Sar van Ajax en zijn collega Toon Gerbrands van PSV, vrij vertaald, sport en politiek niets met elkaar te maken hadden.


Telkens als ik zo’n uitspraak hoor of lees, denk ik: zouden jullie het echt menen? Of je wilt of niet als Ajax of PSV, maar helaas waren, zijn en zullen sport en politiek altijd met elkaar verweven blijven. Sterker: sport is politiek.

Israël weet daar alles van. Israëls lidmaatschap van de UEFA, de Europese voetbalbond, heeft niets met ligging maar alles met politiek te maken. De bouw van de Johan Cruijff Arena was een politieke beslissing, de uitbreiding van het Philips Stadion zorgde in 2011 zelfs voor lichte politieke commotie over de wijze waarop de gemeente Eindhoven grond en geld zou hebben afgestaan aan PSV. Het verlenen van politie-inzet rond voetbalwedstrijden is een politieke beslissing. De hele toewijzing van het WK voetbal in 2022 aan Qatar bleek niet alleen een corrupte, maar ook een politieke beslissing, onder druk van de toenmalige Franse president Sarkozy die Michel Platini zijn baan bij de FIFA kostte en Paris Saint-Germain een rijke sponsor opleverde.

Aan den lijve hebben mijn makker Henk van Dorp en ik ondervonden hoe het wereldkampioenschap voetbal in Argentinië in 1978 maar één doel diende: de junta van dictator Videla een menselijk gezicht geven, een missie die overigens jammerlijk mislukte. Dus alstublieft, heren directeuren van onze rijkste voetbalclubs, hoe jullie de reis naar Qatar ook verdedigen, zeg alsjeblieft nooit meer dat sport en politiek niets met elkaar te maken hebben.

Abonneer op het NIW

Abonneer nu!
Tags dit artikel heeft geen tags
Opmerkingen (0)
Plaats opmerking

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *