Afgelopen weekend veranderde het NH-hotel in Buitenveldert tijdelijk in een Europees Joods dorp, met sjoeldiensten, maaltijden en veel sjikkere jongeren.
Door Awi Groen
Ik mag dan Lady Gaga zijn, maar met jouw schoonheid is het onmogelijk mijn pokerface te behouden,” zegt een behaarde man, gehuld in een zwarte jurk, terwijl hij stuiterend over de dansvloer van Hotel Arena beweegt. Ook al is het Poeriem, de uitgedoste vrouwen doen vanavond niet aan liefdadigheid. Het feest, georganiseerd door de European Center for Jewish Students (ECJS) en gesponsord door Macabbi en B’nei Brith is onderdeel van een weekendlang programma voor Joodse jongeren uit heel Europa. „Joodse feesten zijn een tijd van samenzijn. ECJS is er om dit samenzijn te bevorderen. Als jongeren uit dertig landen samenkomen, dan is dat gelukt.” zegt Zevi Ives, directeur van ECJS.
Religie op vrijdag
Het weekend begon vorige week vrijdag. 350 Europese jongeren kwamen met busladingen aan bij het NH-hotel, nabij de Joodse winkels in de Kastelenstraat. Vrijdag overdag waren er diensten en ’s avonds was het tijd voor een maaltijd, medegeorganiseerd door Yanki Jacobs van Chabad on University Amsterdam, dat sinds een half jaar in Amsterdam zit en onder andere wekelijks een sjabbesmaaltijd voor Joodse studenten organiseert. Aan de tafels in het NH-hotel worden de verwachtingen voor het komende weekend besproken. Met name naar het feest op zaterdag, waar veel Nederlandse jongeren aanwezig zullen zijn, wordt met spanning uitgekeken. „Ik kom al een paar jaar bij deze evenementen,” vertelt Nicola Spital (30) uit Londen. „De hele Franse groep ken ik nu wel, vooral de jongens. Ik denk dat het dit jaar tijd wordt om met de nieuwe Zwitsers kennis te maken,” zegt de Britse glimlachend. Het valt op dat vrijwel alle bezoekers 25 plus zijn. Nicola verklaart: „Mijn zusje van 19 maakt op dit moment nog heel makkelijk vrienden. Boven de 25 wordt dat moeilijker en ga je toch iets serieuzer te werk, met name als het aan komt op het vinden van een partner.” Simon Sajtschik een ‘fi rst timer’ uit Zürich, valt haar bij: „In Zwitserland is de Joodse gemeenschap zo klein dat vrijwel iedereen elkaar al kent, dit is voor mij dé manier om nieuwe mensen te leren kennen.”
Back to the fifties!
Het thema voor het grote feest de volgende dag in Hotel Arena is ‘jaren 50’. De meeste gasten zijn gekleed als bekende iconen uit dit tijdperk. Bij de ingang staat Yanki Jacobs, hij draagt hetzelfde zwarte pak en dezelfde hoed als de avond ervoor, maar ‘dit is heel fi fties’, zegt hij. Naast hem staat Nathan Bouscher van Joodse jongerenorganisatie Gezellig Joods. Hij trekt de aandacht met een felgeel, glimmend overhemd. „We staan hier inderdaad te rekruteren, voor Al-Qaida.” grapt Bouscher. „ Verderop lopen twee jongens verkleed in Arabische gewaden. Het feest vindt plaats in een oude kerkkapel die vanavond is overgenomen door zevenhonderd Joodse, verklede jongeren die al vroeg op de avond het verschil tussen de vervloekte Haman en de gezegende Mordechai niet meer helemaal helder hebben, zoals de mitswe verplicht. Naast de dansvloer, waar de kerkbanken normaal zouden staan, zijn mooie, hoge nissen met daarboven ballustraden vanwaar de bezoekers het feest goed kunnen overzien. Op het podium waar de predikant ooit stond, is nu een DJ druk bezig een geremixte versie van ‘Hava Nagila’ ten gehore te brengen.
Een geslaagde avond
De verwachtingen van de avond ervoor worden waargemaakt, er worden veel nieuwe contacten gelegd. Overal duiken zoenende stelletjes op. Ook Nicola heeft succes, helaas wel weer een Fransman. „Ze blijven toch het leukst, maar ik heb wel veel mannen uit andere landen leren kennen, dus wie weet wat er volgend jaar gebeurt.” Rond drie uur begint de zaal leeg te stromen en heeft Amsterdam nog een romantische verassing voorbereid. Door de verse sneeuw sjokken de nieuwe koppels en vrienden naar bussen en fi etsen. Moe maar tevreden en alweer vooruitkijkend naar het volgende evenement. „Dit was een prachtige eerste ervaring, religieus of niet religieus, single of niet, iedereen zou dit eens moeten meemaken” verzucht Simon, voor hij de bus binnen wankelt.
Abonneer op het NIW
