Op 29 november 1993 werd voor de kust van Tel Aviv het schip The Voice of Peace tot zinken gebracht. Het radiostation aan boord had twintig jaar lang bijna onafgebroken zijn boodschap van ‘peace, love and good music’ uitgezonden ‘from somewhere in the Mediterranean’.
Wie langs de tajelet, de promenade van Tel Aviv loopt, vindt ter hoogte van het Gordon- strand in de muur een kleine plaquette met een knopje. Als je daarop drukt hoor je delen van uitzendingen van het legendarische radiostation The Voice of Peace dat van 1973 tot 1993 een paar kilometer uit de kust voor anker lag. Het station zond 24 uur per dag uit, vooral internationale topveertigmuziek, aan elkaar gepraat door een team van Britse dj’s. Het was muziek die tot dan toe niet te horen was geweest in de regio en The Voice of Peace (VoP) werd een onmiddelijk succes. Op het hoogtepunt luisterden 23 miljoen mensen in het Midden-Oosten en Zuid-Europa naar de zender, die vooral in het Engels uitzond, maar ook nieuwsuitzendingen in zowel Hebreeuws als Arabisch verzorgde. De boodschap was altijd hetzelfde: ‘Peace, love and good music’. Het was het eerste commerciële radiostation van Israël en het succes zorgde ervoor dat de Israeli Broadcast Association in allerijl de popzender Resjet Gimmel opzette. In 1985 werden twee van de zenders die het schip gebruikte samengevoegd waardoor de VoP ook te horen was op Cyprus en in Griekenland en Turkije.
Droom
Het drijvende radiostation met vredesboodschap was de droom van vredesactivist Abie Nathan geweest en werd, volgens de overlevering, gerealiseerd met hulp van John Lennon. Na een bezoek aan Indira Ghandi, in december 1966, richtte Abie Nathan zijn Peace Foundation o p. I n l atere i nterviews v ertelt Nathan hoe hij op Cyprus zat en naar de zee staarde. Hij had in Londen een vliegtuig gekocht dat van de Jordaanse koning Hoessein was geweest. Omdat het vlak voor de Zesdaagse Oorlog was en de Israëlische autoriteiten bang waren dat hij naar vijandelijk gebied zou vliegen – iets wat hij al eerder had gedaan – werd hem verboden het toestel naar Israël te vliegen. Op de radio hoorde hij de nieuwsberichten over de op handen zijnde oorlog. Hij vroeg zich af hoe hij mensen kon bereiken om ze te kalmeren. ‘Had ik maar een radiostation. Misschien een schip buiten de territoriale wateren…’ In 1968 besloot hij zijn droom waar te maken. Hij verkocht alles wat hij bezat en kocht in Nederland een schip, de Groningse kustvaarder Cito. Om geld bijeen te krijgen verkocht hij, ook in Nederland, aandelen in zijn ‘Vredesstichting’. In 1969 voer hij met het schip, nu omgedoopt tot Peace, naar New York, waar hij drie jaar moest blijven, omdat hij niet genoeg geld had om het schip om te bouwen tot radiostation. Het waren de ergste jaren van zijn leven, zou hij later zeggen. Het schip had geen verwarming aan boord en de New Yorkse winters waren koud. Niet voor een kleintje vervaard greep Abie naar een laatste redmiddel: hij ging in hongerstaking om aandacht te vragen voor zijn vredesschip. Het leverde genoeg geld op, en in 1973 voer het inmiddels witgeschilderde schip naar het Midden-Oosten. Op 25 kilometer uit de kust werd op 19 mei 1973 de eerste uitzending gehouden. ‘Shalom, salaam and peace to all our listeners’, begroette hij zijn luisteraars.
Lees verder in NIW 15
Abonneer op het NIW
