Alles voor de macht

Stemmen Nederlandse Joden anders dan hun niet-Joodse landgenoten?

In deze tijden van identity politics is de vraag heel actueel. Verschillende partijen cateren specifiek naar de wensen van etnische groeperingen: DENK naar Turkse (en in mindere mate Marokkaanse) Nederlanders, Sylvana’s Art1kel naar allen met een ‘migratieachtergrond’ en GroenLinks – als ik op de beelden van hun partijbijeenkomsten mag afgaan – naar het roomblanke deel der natie.

Maar bij wie kunnen de Joden terecht?
Bij ChristenUnie en SGP is het goed toeven als zionist, maar toch blijft er altijd die rare smaak in de mond van hun motieven. Israël niet als doel maar als middel om hun messias te laten komen. Op het CDA is niet meer te rekenen, nu de antisemitische infectie van Dries van Agt de christenen-light steeds meer aantast. En links – van de SP tot aan D66 – is zo grondig doorgeBDSt, dat niet alleen zionisten, maar ook gewoon Nederlandse Joden er niets meer te zoeken hebben. (Een interessant alternatief: Jacques Monasch’ Nieuwe Wegen – een realistisch progressief geluid, links zoals links ooit bedoeld was. En hij is nog lid van de club ook, zie de Mensch achter in het NIW van deze week.)

Progressief Nederland heeft er steeds meer een handje van zijn selectieve woede tegen Israël op de Joden in ons land te koelen. Case in point: elke keer dat er wordt gevraagd, gesmeekt of gebedeld om geld voor beveiliging, wordt ‘islamofobie’ er met de haren bij gesleept. Geld naar bedreigde synagogen? Dan ook naar moskeeën – of deze nu bedreigd worden of niet.
En Nieuwrechts? De bijna rabiaat pro-Israëlische PVV heeft toch die unheimische geur van rechts-populisme over zich. De kleintjes – PVV-spin–off VNL en Thierry Baudets Forum voor Democratie – hebben nog veel te bewijzen, al is het positief als Wilders op rechts wat concurrentie krijgt. Waarmee we bij de VVD komen.

Oogluikend
Het is allemaal leuk en aardig dat Han ten Broeke Israël zo’n warm hart toedraagt (zie NIW 18), maar hoe oprecht is de liberale liefde voor het jodendom en de Joodse staat? Kijk, de VVD onder Rutte is meer dan welke partij ook gefocust op ‘macht om de macht’. En daar moeten veel, zo niet alle principes voor wijken. Vergeet niet, de regering Rutte-II is waarschijnlijk de meest anti-Israëlische uit de Nederlandse geschiedenis. En nee, dat komt niet per se door de VVD, maar vooral door de BDS-liefde van de opeenvolgende PvdA-ministers Timmermans en Koenders.

De regering Rutte-II is waarschijnlijk de meest anti-Israëlische uit de Nederlandse geschiedenis

De VVD heeft oogluikend toegestaan dat deze twee heren hun beleid steeds verder hebben kunnen aanscherpen, ondanks een liberale meerderheid in de ministerraad. Laten we eerlijk zijn, betwijfelt iemand dat straks in Rutte-III een nog feller antizionistisch beleid zal worden gevoerd? Hoelang denkt u dat Mark Rutte er straks over zal nadenken Buitenlandse Zaken op te offeren in ruil voor zijn premierschap en wat lastenverlichting voor het bedrijfsleven? Hoe leuk wordt het hier straks voor wie de zionistische gedachte een warm hart toedraagt met Alexander Pechtold op BuZa, Raymond Knops (of God verhoede: Michiel Servaes) op Buitenlandse Handel en Jesse Klaver als opperverstrekker van subsidies aan elke BDS-club die de Joden de zee in wil drijven?

Stemt u VVD, dan krijgt u – na Ruttes uitsluiting van Wilders – D66, CDA en GroenLinks er gratis bij. Twijfelt u aan dit liberale verraad? Vraag het onze militairen, die door de ene na de andere VVD-minister met een gebrek aan munitie en helmen het gevaar in werden gestuurd, alleen om na terugkeer met een enorm pensioengat te worden geconfronteerd. Of kijk naar de puinhoop die de law-and-order-liberalen op Veiligheid en Justitie hebben achtergelaten. Het OM en de AIVD uitgekleed, de politie in de kou. De VVD, de partij die in Rotterdam vóór de komst van de Europese Hamas-conferentiestemde, doet alles maar dan ook werkelijk alles voor de macht.