Domme bitches willen ballen in de hoek
Want ze vallen voor me loot
Maar ik ben op me money als een jew
Dus ik deporteer ze even naar wat ballers uit de hood
Het zijn regels uit Dat is money, de nieuwe single van onze nationale k-Marokkaan Ali B. En schrik maar niet, die k staat bij Bouali, zoals zijn achternaam voluit luidt, voor ‘knuffel’, niet voor wat u misschien dacht. Hoewel?
In eerste instantie leest de tekst vooral als een aanklacht tegen het Nederlandse schoolsysteem, met dat ‘me’. Toegegeven, B. is niet het scherpste stuk gereedschap in de kist. Hij is geen Chuck D., Tupac of Nas, rappers die met hun scherpe maatschappijkritische teksten generaties jonge Amerikanen beïnvloedden. Nee, Ali is meer een kinderrapper, en als hij zoals hierboven probeert ‘gangster’ te gaan, moet u niet vergeten dat hij zijn geld vooral verdient met optredens in De Wereld Draait Door, commercials voor T-Mobile en af en toe een bar mitswa.
Sell-out
Bouali is ondanks zijn commerciële boerenverstand geen bijzonder intelligente jongen, wie meer dan twee minuten luistert naar zijn songteksten of hem ziet op tv begrijpt dat. Aan de andere kant, zoals collega Paul Damen een paar weken terug in het NIW opinieerde: “Jodenhaters zijn niet de slimste thuis, anders werden ze geen jodenhater”. En om te voorkomen dat hij teveel als sell-out van blank Nederland wordt gezien en opdat hij met opgeheven hoofd door zijn ‘hood’ kan lopen, is Ali blijkbaar niet te beroerd er af en toe een paar regels jodenhaat doorheen te jagen. Lekker gangster gevolgd door het woord deporteren, al kun je je – nogmaals – afvragen of hij zelf slim genoeg is om de beladenheid van dat woord te begrijpen.
Toen ik de bescheiden ophef op social media voorbij zag komen, moest ik aan Gordon denken, iets dat mij gelukkig niet dagelijks overkomt. Toen hij ooit bij Holland’s got talent een flauwe, quasi-racistische grap (iets met ‘nummertje 39 met rijst’ of zo) maakte over een Aziatische deelnemer, zwengelde hij daar onbedoeld een gigadiscussie over racisme in Nederland mee aan. Dagen ging het over niets anders bij de late-night-talkshows, kranten stonden er bol van en meer dan 5000 gekwetsten tekenden een petitie op change.org om de zanger te dwingen zijn excuses te maken.
Een Marokkaan die het stereotype van de gierige Jood uitdraagt… no Biggie
Laat ik u uit de droom helpen, dat alles gaat ditmaal niet gebeuren. De staatsomroep zal lieveling Ali B. de hand boven het hoofd houden en de usual suspects uit de antiracismebeweging zullen er het zwijgen toe doen. Dit komt ten eerste door de identiteit van de dader: in het monotone wereldbeeld van de Sylvana Simonss en Sunny Bergmannen maken alleen blanken zich schuldig aan racisme. Liggen uw wortels ten zuiden van pak ‘m beet de as Madrid-Rome, bent u automatisch gevrijwaard. En ten tweede komt dit door het slachtoffer: bij veel van mijn progressieve vrienden wordt antisemitisme allang niet meer tot racisme gerekend. Dus u begrijpt: een Marokkaan die het stereotype van de gierige Jood uitdraagt… no Biggie (om in rapperstermen te blijven).
Slachtofferrol
En Ali B. zelf? Die begrijpt niets van de commotie. Tegen het Parool kroop hij onmiddellijk in de slachtofferrol en klaagde erover dat iedereen Marokkanen maar als antisemieten wil afschilderen (waarschijnlijk zitten ook daar de Jews achter). Bovendien was de tekst eigenlijk bedoeld als compliment: Joden zijn gewoon goede zakenlieden – nuttin’ but respect, yo! (Overigens worden in dezelfde tekst vrouwen steevast als ‘bitches’ aangeduid en vliegt het n-woord u ook nog om de oren bij deze vertederende kansenparel.)
Dat Bouali als een van de weinige gevraagde bekende Nederlanders ooit weigerde zijn naam onder een dagbladadvertentie tegen jodenhaat te zetten, is men bij de NPO ook allang vergeten. Maar, lieve lezer, bedenk dit de volgende keer als u Ali B. wilt boeken voor de bar mitswa van uw zoontje: je kunt de rapper wel uit zijn antisemitische achtergrond halen, maar die antisemitische achtergrond niet uit de rapper.
Bart Schut
Abonneer op het NIW
