De prijs van talent 

AMY vertelt het leven van Amy Winehouse. De bekende maar ook beruchte zangeres wier leven in 2011 op 27-jarige leeftijd tragisch eindigde.  

„Ik denk niet dat ik beroemd ga worden, ik denk ook niet dat ik ermee om zou kunnen gaan, ik zou waarschijnlijk gek worden.” Aan het begin van de documentaire Amy vertelt de op dat moment nog onbekende Winehouse over haar passie voor muziek en verwachtingen voor haar toekomst.

De film opent met een video-opname waarin we een veertienjarige Amy Winehouse op de verjaardag van een vriendin zien. De meisjes zijn aan het zingen, Amy neemt de zang over en de camera zoomt op haar in. Ze zet een betoverende versie van ‘Happy Birthday’ neer. Het wordt de kijker meteen duidelijk: Amy Winehouse was in het bezit van een bijzonder talent. In deze beelden uit Amy’s jeugd zit de kracht en de pijn van Amy. Als kijker wordt je geconfronteerd met haar talent, persoonlijkheid en levendigheid, wetend dat ze er niet meer is.

Regisseur Asif Kapadia, die eerder werd bekroond voor zijn documentaire Senna, over autocoureur Ayrton Senna, weet met Amy de hoofdpersoon weer even tot leven te wekken. Aan de hand van nooit eerder vertoonde archiefbeelden en geluidsopnames neemt Kapadia de kijker chronologisch mee door haar leven: van privémomenten met vrienden tot interviews waaruit Amy’s sterke gevoel voor humor en authenticiteit als artiest naar voren komen. We zien de jonge Amy, een Joodse meisje uit Noord-Londen, met haar toen al kenmerkende donkerbruine ogen en grote bos haar. Ze vertelt dat ze als tiener altijd stoned was en zien haar grappend met vrienden onderweg naar een concert. We zien wie haar eerste liefde was en volgen haar verhuizing naar de wijk Camden in Londen. Hoe ze voor het eerst met harddrugs in aanraking komt, de weg naar succes, en uiteindelijk haar aftakeling en dood door alcoholvergiftiging op 23 juli 2011, 27 jaar oud.

Rehab
Kapadia laat Amy’s muziek niet alleen horen, maar toont ook haar teksten op het scherm. Een keuze die benadrukt hoe autobiografisch haar muziek was. Als vrienden Amy in 2006 proberen over te halen om naar een afkickkliniek te gaan, zegt zij alleen te gaan als haar vader het daar ook mee eens is. Mitch Winehouse vindt het op dat moment niet nodig dat zijn dochter naar rehab gaat. Hierna speelt en toont Kapadia een van Amy’s grootste hits, ‘Rehab’, en komt de zin ‘but my daddy thinks I’m fine’ heel wrang over.

Mitch Winehouse gaf aan het begin van de productie van AMY zijn volledige medewerking aan de documentaire, maar trok zich uiteindelijk terug, omdat hij het niet eens was met de manier waarop hij in de film wordt neergezet. Toch wijst Kapadia geen schuldigen aan voor Amy’s dood. Er zijn meerdere momenten waarop het mis ging. Bijvoorbeeld toen haar ouders niet zagen dat hun tienerdochter aan boulimia leed. Toen ze naar Camden verhuisde en elke avond in de pub te vinden was. In haar heftige relatie met Blake Fielder-Civil, door wie ze in aanraking kwam met crack-cocaïne en heroïne. En niet te vergeten de Britse paparazzi die continu voor haar huis lagen. Amy’s managers boekten optreden na optreden, terwijl de zangeres duidelijk aan rust toe was. Dat ze uitgeput toch het podium op ging en bij haar laatste officiële concert in Belgrado uitgejouwd werd, heeft ook niet echt geholpen. Als kijker voel je ongemak bij de beelden van een aftakelende Amy, want in hoeverre zijn roem en succes medeoorzaak van haar dood?

Liefde
Toch is Amy niet alleen maar zwaarmoedig. De film ontroert en laat je ook lachen . Bijvoorbeeld als ze in 2008 een Grammy krijgt voor ‘Album van het jaar’, uitgereikt door haar grote idool Tony Bennett. Haar reactie is zo puur en eerlijk, bijna kinderlijk. Een paar jaar later zien we Amy samen met Bennett in de studio werken aan een nieuwe plaat en zien we hetzelfde onzekere meisje weer, bang om Bennetts tijd te verspillen.
Het leven van Amy Winehouse is een moderne tragedie. Het verhaal van een meisje, geboren met een bijzonder talent en een heel groot hart. Een talent dat haar tot een wereldster maakte, maar dat ook haar dood betekende. Een paar weken voor haar dood zei Amy tegen een van haar bodyguards: „Als ik het allemaal terug kon geven om weer normaal over straat te kunnen, dan deed ik dat.” De prijs die ze moest betalen voor haar talent was te hoog.