Extremen

Foto: Claudia Kamergorodski

U vindt in dit NIW een artikel van de hand van Michael de Werd, die de Joodse stemming peilt over de op handen zijnde Oostenrijkse regering waaraan hoogstwaarschijnlijk de uiterst rechtse FPÖ zal deelnemen. In Duitsland wordt gespeculeerd over nieuwe verkiezingen nu het Angela Merkel niet lukt een ‘Jamaica’-coalitie te vormen, en velen vrezen dat de Alternatieve für Deutschland, de AfD dan nog meer zetels zal halen. Dat de AfD steeds extremer wordt, ook richting Joden, blijkt uit de uitspraken van Björn Höcke, zoals u hiernaast kunt lezen. Volgende week publiceren wij een artikel van collega Bart Schut, die de stemming peilde onder Joden in Hongarije, waar het extreem-rechtse, volgens velen fascistische en antisemitische Jobbik stevig aan de weg timmert. En vanwege zijn anti-immigratiebeleid kijkt West-Europa ook met grote argwaan naar premier Viktor Orbán. Daar staat tegenover dat het aantal antisemieten dat bij het Engelse Labour een veilig heenkomen heeft gevonden, zo langzamerhand niet meer te tellen is.

In tegenstelling tot Hongarije, Duitsland en Oostenrijk zijn de partijen ter rechterzijde van de VVD hier in Nederland eerder pro-Joods dan anti-. Nederlandse Joden onderling vertonen ook een steeds grotere polemiek. De groepen maken elkaar uit voor naïef en blind voor het gevaar van de andere kant. Die discussies worden steeds feller, ook op sociale media, waar een andere politieke voorkeur je steeds vaker komt te staan op een ordinaire scheldpartij.

Kijk, een stevige discussie kan heerlijk zijn en het uitwisselen van goede argumenten nuttig, maar het is bijna lachwekkend hoe sommige leden van ‘rechts Joods Nederland’ Joden met een linkse signatuur voor communist en anti-Joods uitmaken (hier en daar krijgen ze zelfs het woord ‘antisemiet’ voor de voeten geworpen) en hoe links Joods Nederland de rechtse hoek met liefde uitscheldt voor fascist en racist. Vaak doen beide groepen dat dan ook nog teruggrijpend op het verleden (lees: de oorlog) en dat de andere groep daar niets van geleerd heeft. Dat terwijl we al de handen vol zouden moeten hebben aan de bedreigingen van buitenaf. De antisemitische David Icke mocht vorige week niet alleen rustig twaalf uur lang in het Maastrichtse MECC zijn ‘theorieën’ verkondigen, protest van onze kant toonde op sociale media ook dat neonazi’s in Nederland nog steeds springlevend zijn en hun mond weer durven open te doen. Een beangstigende ontwikkeling.