Jonge Gazanen gaan de straat op om te demonstreren tegen het economische wanbeleid van Hamas, een protest dat zich dankzij de wegkijkende westerse media grotendeels in stilte afspeelt.
Gaza, deze week. Jongeren roepen “allahu akbar” naar ordetroepen. Woedende leuzen worden gescandeerd: “wij willen leven!” Stenen vliegen door de lucht. De politie gebruikt traangas om de demonstranten uit elkaar te drijven. Er vallen schoten en gewonden. De paniek is vastgelegd op de schokkerige beelden van een telefoon.
Gaza, elke week, denkt u nu. Dankzij de royale berichtgeving bij NPO, RTL en in de landelijke kranten staan de beelden van de wekelijkse protesten aan de grens tussen Strook en Joodse staat op ons netvlies gebrand. Maar de beelden van deze week komen niet van bij het hek, de schutters zijn geen IDF-soldaten en de demonstratie richt zich niet op blokkade, bezetting of recht op terugkeer. De jonge Gazanen protesteren tegen Hamas, tegen armoede, tegen onderdrukking, tegen een gebrek aan toekomstperspectief, en letterlijk voor licht in de duisternis – elektriciteit is in toenemende mate een schaars goed in Gaza-Stad, Rafah en Khan Younis.
Het is lastig te verkroppen voor wie het narratief aanhangt dat alle misstanden in de Gazastrook de schuld van Israël zijn. Vandaar dat er in de Nederlandse media nauwelijks aandacht is voor de protesten tegen de nu al twaalf jaar durende Hamasdictatuur, het zwart-witbeeld van welomlijnde daders en slachtoffers in het Israëlisch-Palestijnse conflict is comfortabeler. Maar de waarheid is dat hoewel de Israëlische blokkade van Gaza – of je deze nu begrijpelijk vindt of niet – funest is voor de economie en ontwikkeling van de Strook, er veel meer factoren bijdragen aan de misère van de gemiddelde Gazaan.
Hoe wanhopiger hoe beter
In het gebied met een van de hoogste geboortecijfers op aarde (in 2013 was 43,5 procent van de bevolking jonger dan veertien), is er nauwelijks toekomst voor jongeren; de werkeloosheid onder hen is rond de 70 procent. Hamas investeert liever in wapens en terreurtunnels dan in economie en infrastructuur, maar tegelijkertijd leven de leiders van de terreurbeweging en hun kinderen er goed van. Ook onder de zo vrome Hamasleiders is corruptie een way of life. Voor de rest van de bevolking geldt: hoe wanhopiger hoe beter. Een uitzichtloos bestaan drijft veel jongeren in de armen van de fundamentalistische islam en zijn gewelddadige groepen, waardoor Hamas zich verzekerd weet van een constante stroom potentiële martelaren in de strijd tegen Israël.
De elektriciteitscrisis in Gaza komt op rekening van het conflict tussen Hamas en de Palestijnse Autoriteit in Ramallah. De Fatahleiding heeft er geen moeite mee de Gazanen te laten voelen dat zij zich aan de verkeerde zijde hebben geschaard en snijdt regelmatig de aanvoer van elektriciteit af. Licht en stroom is er vaak maar vier uur per etmaal. Gaza is een bewust gecreëerd kruitvat, bedoeld om in het gezicht van de Israëli’s op te blazen, maar nu lijkt Hamas zelf slachtoffer van de explosie te worden.
Niet verrassend reageerde Hamas met grof geweld – de organisatie kent geen andere manier – op de protesten die in vluchtelingenkamp Jabalia uitbraken en zich snel verspreidden naar de rest van de Gazastrook. Zeker zeshonderd demonstranten werden gearresteerd, cijfers over gewonden en zelfs doden zijn onbetrouwbaar. Amnesty International sprak zijn zorgen uit over het wijdverbreide gebruik van marteling tegen de opstandige jongeren. Zelfs de VN waagde het Hamas te bekritiseren: “Ik veroordeel met kracht de campagne van geweld tegen de demonstranten, inclusief vrouwen en kinderen,” zei de speciale VN-gezant voor het vredesproces in het Midden-Oosten Nikolai Mladenov.
Er werd gesuggereerd dat de raketaanval op onder andere Tel Aviv van vorige week was bedoeld om de aandacht af te leiden van de demonstraties, maar al snel werd deze door zowel Hamas als de IDF als vergissing bestempeld. Geen van beide zijden heeft zin in een oorlog op dit moment. Zo heeft Hamas de handen vrij om de demonstraties de kop in te drukken, het inmiddels traditionele vrijdagprotest aan de grens werd zelfs opgeschort door de terreurbeweging. Dat zal ook wel lukken, geholpen door de stilte in de westerse media. Jonge Palestijnen die gearresteerd, gevangengezet en zelfs gemarteld worden zijn nu eenmaal een stuk minder interessant als de daders niet Joods zijn.
Abonneer op het NIW
