‘Mam, Sinterklaas is voorbij, mogen we de kerstboom opzetten?”
“Natuurlijk schat, haal de spullen maar. En ik heb nog een paar nieuwe versierinkjes gekocht.”
“Mag ik de piek op de boom zetten, die met dat SS-teken?”
“Tuurlijk, lieverd. Daar zitten bijbehorende ballen bij, en we hebben er ook een paar met ‘Sieg Heil’ erop. Vergeet je die mooie lichtgroene bal in de vorm van Adolf Hitler niet? Ja, die daar! Precies. Geef hem maar een mooi, prominent plaatsje. Die kocht ik in 2016 op de markt.”
“En waar zijn die nieuwe dingen dan? Want kijk, hier hangt nog helemaal niets.”
“Die heb ik hier: mooie glimmende sterren met daarop het hek van Auschwitz. Kijk maar, er staat ‘Arbeid macht Frei’ op. En er zijn ook nog ballen van de barakken. Ja, hang ze maar goed in het zicht. Ik kon ze nog net bij Amazon.com krijgen voordat zo’n stel zeurders begon te protesteren.”
“Nou mam, het schiet al op, hè? Mag ik er alvast wat cadeautjes onder leggen?”
“Ja hoor, maar kijk je uit voor dat grote pak? Dat is voor je vader. Ach, eigenlijk voor ons allemaal, want die komt boven de bank, maar papa mag hem uitpakken.”
“Ah, doe niet zo flauw. Wat zit erin? Ik zal het echt niet verder vertellen.”
“Een mooie foto op canvas, van dat Auschwitzhek dat we nu ook in de boom hebben hangen. Dat combineert zo mooi. Ook nog net kunnen bestellen bij Bol.com. Vlak voordat die zeurders weer begonnen te protesteren. Maar ik was ze voor, want nu hebben we een leuk setje!”
“Ziet er mooi uit, mam! De boom is klaar. Maar wat zit er in die doos? Ah, een kersttafellaken!”
“Ja, maar die bewaren we voor het heilig avondje, hoor. Dat is een echt kunstwerk van Studio Job. Mooi ontwerp, hè? Met al die Holocaustdingetjes. Zie je dat prikkeldraad? Wij hebben het nog net kunnen bemachtigen voordat die deugmensen weer begonnen. Jammer dat dat mooie hekwerk in de tuin van die vriend van ons niet doorging, dat had hij besteld voor zijn landgoed in Zandvoort, in 2012. Ook bij Studio Job. Dat was niet van Auschwitz maar van Buchenwald. Daar hadden ze rokende schoorstenen in verwerkt, en ook prikkeldraad. En ‘suum cuique’ in verwerkt, in het Duits ‘Jedem das Seine’. Maar dat ging vanwege die nare zeurders niet door. Nou. We zijn klaar. Gezellig zo. Laat de feestdagen maar komen!