Heimwee

Anderhalf jaar in lockdown. Ik telde het aantal mensen dat ik in die tijd hier thuis heb gezien, aan tien vingers had ik ruimschoots genoeg. Maar er gloort eindelijk licht aan het eind van de eenzame tunnel. De vaccinaties gaan nu heel snel (25 juni krijg ik mijn tweede prik) en ik denk dat ik niet de enige ben die popelt om de bloemetjes buiten te zetten. Weg van die paar vierkante meters, van die ene buurt voor een wandelingetje, lang leve het over-de-grens: andere taal, andere cultuur, andere geur. Ben ik in Nederland, dan vertoon ik kluizenaarseigenschappen. Om dat te compenseren, ben ik een reislustig typje dat zich helemaal voltankt met nieuwe indrukken en even geen werk.

Terwijl ik nog even geduld zal moeten betrachten, meldde een Facebookvriendin jubelend dat ze zondag naar Israël vliegt. Ja, het had wat voeten in de aarde gehad, maar ze ging toch echt. Ik voelde een steek van jaloezie. Denk ik aan Israël, dan zie ik niet zozeer de beelden van Tel Aviv, hoewel, altijd leuk voor de laatste paar dagen van zo’n trip. Maar eerder doemen de Sharonvlakte en de Hulavallei voor mijn geestesoog op. Ik wil weer een keertje met mijn voetjes in het kabbelende water van Tel Dan staan of op een bruggetje over de Banjas picknicken. Uitkijken over het Kinneret vanaf de Golan. Me onderdompelen in de devotie van Tsefat en Jeruzalem, olijfolie kopen in Latrun, afzakken naar het zuiden, naar Mitspe Ramon, en genieten van de overweldigende nachtelijke hemel waarvan je de sterren denkt aan te kunnen raken. Bij de Camelranch in Eilat de woestijn intrekken en je alleen op de wereld voelen.

Een goede vriend vroeg me of ik wat hoogtepunten voor een reis van acht dagen kon samenstellen die hij in de zomer zou kunnen bezoeken. Ik was hem graag van dienst, maar begreep al snel dat als ik er te veel zou inproppen, het een reis werd van alleen zien. Voor doen zou weinig ruimte zijn. En Israël doen is nu juist zo leuk. Het land is ongeveer half zo groot als Nederland, maar iedere vierkante kilometer is anders. Acht dagen door Nederland trekken zal best leuk zijn, maar echt vrolijk word ik bij die gedachte niet. U begrijpt: ik heb heimwee.

Nog even wachten, nog heel even. Maar dromen kan al wel.