Van 14 tot en met 25 november vindt in Amsterdam het 25e IDFA plaats. Nadav Vissel bekeek alvast een aantal films met een Joodse of Israëlische afdronk.
The Garden of Eden
Een film over een kleine oase in Israël met glooiende heuvels rond en aangenaam en geheimzinnig zwemwatertje, waarvan niemand weet hoe het precies ontstaan is. Een ware garden of Eden, een magische plek, waar het hele jaar door wordt gezwommen, geflaneerd en geflirt door vaste bezoekers. In de zomer staan er files, in de winter is het slechts een enkeling die komt zwemmen.
De beelden van het volle park met groepjes uit alle lagen van de bevolking, staan in schril contrast met de indringende levensgeschiedenissen gevuld met eenzaamheid waarover de documentairemaker de bezoekers zelf laat praten. Een man vertelt dat hij al vijf jaar dagelijks zijn baantjes zwemt om zichzelf te straffen voor zijn vroegere losbandige leven, dat zijn vrouw ertoe gedwongen heeft hem te verlaten.
Een oude man beschrijft hoe hij de nazi’s ontvluchtte met behulp van de Sochnoet, de Jewish Agency, naar Palestina vertrok vlak voor de Britten de grens sloten. Daarna heeft hij zijn familie nooit meer teruggezien. Een Arabische Israëli voelt zich niet thuis in zijn geboortestad Um el Fahem, ten oosten van Haïfa, met een vrijwel uitsluitend Arabische bevolking, maar in Tel Aviv voelt hij zich een tweederangsburger. Bijzonder aan de film is hoe de individuele geschiedenissen vermengd worden met beelden van de verschillende sociale groepen en zo een caleidoscopisch beeld geven van de pijn van de Israëlische samenleving.
Regie: Ran Tal, Israël, 2012, 73 minuten
Lees de rest van dit artikel in het NIW nr. 6
