Was het niet Elie Wiesel die ooit zei dat kwaad alleen maar kan gedijen als goede mensen de andere kant opkijken? Dat aforisme schoot mij te binnen toen ik het Wobverzoek van The Rights Forum las dat aan universiteiten was gestuurd over banden met Israëlische wetenschappelijke instellingen en bedrijven, maar ook over banden met Nederlands-Joodse organisaties. Dat TRF in Nederland fier de BDS-kar trekt en liever ziet dat Israël als Joodse staat van de kaart wordt geveegd, wisten we al. Maar het bewijs dat die club antisemitisme niet schuwt, werd nu wel glashelder.
Vooropgesteld: iedereen heeft het recht documenten te wobben, dat is een democratisch recht. Waar dit verzoek echter de mist inging, is dat het de indruk geeft dat Joden niet voor Joden mogen opkomen, want Joodse organisaties en functionarissen die antisemitisme bestrijden, zijn kennelijk ook verdacht. Bijvoorbeeld de nationaal coördinator antisemitismebestrijding, Eddo Verdoner. Ook van contacten die universiteitsmedewerkers hebben met het Centraal Joods Overleg, het Simon Wiesenthal Center en de IHRA moet het doopceel worden gelicht. Dat TRF al lang al geen koosjere organisatie meer is, wisten we natuurlijk al. Dat de academische bestuurders niet de wenkbrauwen fronsten, maar het verzoek in verkrampte paniek meteen doorstuurden aan de medewerkers met de mededeling dat hier aan moest worden meegewerkt, is een levensgroot teken aan de wand.
Zo werden zij medeplichtig. Meteen wordt duidelijk waarom Joodse en zogenoemde pro-Joodse studenten en academici zich steeds minder thuis voelen in de universitaire wereld (zie de Mensch). Vrije discussie is niet meer mogelijk. Vertegenwoordig je een goed onderbouwde minderheidsmening, dan word je door een eenzijdig geïnformeerde meerderheid kaltgestellt. Veiligheid voor deze medewerkers wordt, zo blijkt ook nu weer, niet meer geboden.
Iedereen kan op zijn vingers natellen dat er wordt gestreefd naar een academische boycot van Israël, waarvoor dit Wobverzoek de zoveelste opmaat is. Nu is duidelijk zichtbaar wat daaronder ligt: medewerkers uitsluiten die een andere mening zijn toegedaan dan bon ton is geworden. Je wordt voor een keuze gesteld: meehuilen met de wolven in het bos of accepteren dat je als paria wordt gebrandmerkt. Stel je voor dat islamitische medewerkers voor het blok zouden worden gezet en alle gesprekken die ze ooit met een islamitische instelling hadden gehad, zouden moeten openbaren. Dan had het land op z’n kop gestaan. Van nature ben ik een optimist, maar als tegen deze tendensen niet ferm en eensgezind wordt opgetreden, kleurt de horizon donkerbruin.
Het artikel over de Wobverzoeken en de klachtenprocedure verschijnt later vandaag online.
Abonneer op het NIW
