Kuddedieren

De Ierse Sally Rooney is een hele mevrouw. Ze is succesvol schrijfster en marxiste. Als marxiste moet je uiteraard opstaan tegen onrecht. Als ‘normaal mens’ – refererend aan haar bestseller Normal people – ben je natuurlijk ook tegen Israël, want dat is bon ton onder degenen die niet verder kijken dan hun neus lang is.

Rooney stelde een daad. Een Hebreeuwse vertaling van haar nieuwe boek zou er niet komen, want de schrijfster is voorstander van een boycot. Het was koren op de molen van de BDS-beweging: op Londense reclameposters was te lezen ‘Normal people boycott Israel’. Na een terechte storm van kritiek bond ze toch in. Het ging niet om de vertaling, maar een Israëlische uitgever voor die vertaling was voor haar uit den boze. Ze ging daarna nog een keer overstag. Een Israëlische uitgever zou wel oké zijn, als die maar afstand zou nemen van de ‘Israëlische apartheid’.

Met haar actie bewees Rooney indirect dat zij, ook al zegt zij te streven naar een betere wereld, helemaal niet gelooft dat haar boeken daaraan kunnen bijdragen, want dan zou ze toch zorgen dat ze júíst in het Ivriet werden vertaald. Nodeloos te zeggen dat Rooney geen enkel bezwaar heeft tegen de Chinese vertaling, die door een staatsuitgeverij wordt gepubliceerd. Tibet? De Oeigoeren? Rooney maalt er niet om.

Eenzelfde situatie zien we ook bij Ben & Jerry’s. De bedenkers van het ijsmerk, met als marketingstrategie ‘maatschappelijke betrokkenheid’, vertelden tijdens een interview op tv-zender HBO dat ze het niet eens zijn met de Amerikaanse politiek. Maar ja, stoppen met de verkoop in de VS is natuurlijk geen optie. Daarop vroeg de journaliste waarom zij zich zo blindstaren op Israël. En ze ging door. In het kader van ‘Verander de wereld, begin in je eigen land’ vroeg ze: “Waarom niet ook een boycot van bijvoorbeeld Texas, waar vrouwenrechten door strenge abortuswetten met voeten worden getreden?” Daar hadden Ben en Jerry niet over nagedacht. Met een blik als die van een hert dat in een autolamp kijkt, antwoordde een van de twee na een lange stilte met een schouderophalen: “I don’t know.”

De dubbele standaard samengevat in één minuutje, waaruit blijkt dat Israël dwarszitten gewoon hip is. Er wordt zonder verder nadenken meegelopen met de kudde. Herten zijn kuddedieren. Ben, Jerry en Sally zijn dat ook.