Met steeds grotere verbijstering keek ik afgelopen week vrijwel onafgebroken naar de beelden die langstrokken op CNN. Van haat vervulde gezichten die in Charlottesville door de straten marcheerden met de slogan: ‘Jews will not replace us’. Mannen in T-shirts met quotes van en prijzende woorden over Hitler. De donkerbruine drek van het antisemitisme krúípt niet meer door de barsten van het dunne laagje fineer van ‘de beschaving’, het gútst erdoorheen.
Dinsdagavond opnieuw een CNN-marathon, luisterend naar de onthutsende woorden van Donald Trump die in zijn eigen Tower in onsamenhangende zinnen probeerde het rechts-extremisme te vergoelijken en het links-extremisme uit te vergroten – allebei een beetje schuld. Hoe gênant de volledig door de president geïmproviseerde vertoning was, werd nog het best tot uitdrukking gebracht door de lichaamshouding van de kersverse stafchef van het Witte Huis, John Kelly. De voormalig generaal staarde met zijn armen stijf over elkaar strak naar de grond. Je hoorde hem denken: wat doet-ie nou?
De angst slaat me de laatste tijd met regelmaat om het hart als ik naar Mr. President kijk, maar nog alarmerender zijn de berichten die ik vervolgens op Twitter zie langskomen van Nederlandse Trumpfans, die uit adoratie voor de Grote Leider doodleuk ook de racistische plebejers in Charlottesville in bescherming nemen: het is allemaal niet zo erg, dat moet je relativeren, het is alleen maar een reactie tegen de policor (Joodse) media en Alt-Links. Abject racisme weigeren te zien om die man in het Witte Huis maar te blijven verdedigen. Ja, dat doen ook Joodse twitteraars.
Degenen die Trump voor de verkiezingen nog het voordeel van de twijfel wilden geven, die hoopten dat de tycoon in ieder geval voldoende zelfkennis zou hebben om een stevig, ervaren en wijs stel adviseurs om zich heen te verzamelen en zijn gebral zou inruilen voor een wat presidentiëlere houding, kunnen inmiddels niet anders dan van een koude kermis zijn thuisgekomen. En Joden die na deze week nog steeds hun heil denken te vinden in The Donald, snappen er volgens mij echt geen jota van. Zie ook de enorme stijging in het aantal antisemitische incidenten in the Land of the Free and the Home of the Brave. De man inspireert, gewild of ongewild, hele volksstammen tot het uiten van zeer abjecte denkbeelden, die ze nu aan de oppervlakte durven te laten komen. Dat is, hoe je het ook wendt of keert, voor ons heel slecht nieuws.
Abonneer op het NIW
