#MeToo

Het schandaal rond Harvey Weinstein heeft veel losgemaakt, ook in Nederland.

Op sociale media vliegt #MeToo je om de oren, maandag nog met Jelle Brandt Corstius, die kenbaar maakte dat hij als man ook seksueel is misbruikt. Toch moet ik bekennen dat ik met een aantal #MeToo-berichtjes en tv-optredens moeite heb. De kleinste, futiele aanrakingen worden ineens gepresenteerd als een grote misdaad. Eén journaliste kirde op tv dat ze zich zeer gegeneerd had gevoeld toen die machtige, interessante man met wie géén machtsverhouding bestond, lichamelijke interesse toonde, maar ze was vergeten kenbaar te maken dat ze daar niet van gediend was. De man is inmiddels overleden en kan zich niet meer verdedigen.

Met enige regelmaat bekroop mij de gedachte: kom op zeg, je bent niet van suikerfondant! Sommige vrouwen meten zichzelf wel heel gemakkelijk een slachtofferrol aan zonder verantwoordelijkheid te nemen voor een klip en klaar ‘nee’.

Bij Brandt Corstius lag dat uiteraard anders en zo ook bij drie voormalig studentes aan de Theaterschool die maandagavond bij Pauw zaten. Zij vertelden hoe een leraar, Jappe Claes, hen tot seks had gemanipuleerd. Een van de studentes, Anne van Veen, had geweigerd en dat had haar, naar eigen zeggen, de opleiding gekost. Het weerwoord van Claes, dat door Pauw werd voorgelezen, kwam ongeloofwaardig over.

Daarnaast was er volgens deze studenten op de opleiding sprake geweest van een doofpotcultuur. Van Veen vertelde over de artistiek leider, bij wie ze verhaal was gaan halen maar bot had gevangen omdat ‘hij niets tegen de situatie kon doen want hij had zichzelf er ook schuldig aan gemaakt’. Zijn naam noemde ze in de uitzending niet, in een artikel in de Volkskrant deed ze dat wel. Ze had het over Ruut Weissman, met wie u in dit NIW een interview kunt lezen. Als hoofdredacteur flitst dan toch even een dilemma voorbij: wil je dit artikel nog wel publiceren? De vraag blijft: heb je bij dit soort beschuldigingen juridisch een poot om op te staan?

Het was advocaat Gerard Spong die gisteren, weer bij Pauw, melding maakte van artikel 249 van het Wetboek van Strafrecht. Daarin staat duidelijk dat als er sprake is van een afhankelijkheidsrelatie, grensoverschrijdend gedrag (ontucht) wel degelijk strafbaar is.

In de Joodse wet wordt misbruik al eeuwenlang zeer serieus genomen en veroordeeld. U leest dat in een artikel van de hand van dayan Evers op pagina 30. Zeer het lezen waard, en een stevige waarschuwing.