Offer

Niet iedereen kon de cover van NIW 6, met een scheur in de Israëlische vlag, waarderen. Begrijpelijk. Toch kozen wij voor dit keiharde symbool dat staat voor wat gaande is in ons geliefde Israël. En de hoofdschuldige is niemand minder dan Benjamin Netanyahu. 

De eerste keer dat ik van hem hoorde, was in 1991 tijdens operatie Desert Storm. Irak was Koeweit binnengevallen en 35 naties besloten daar iets tegen te doen. Israël was daar niet bij, maar in een poging de coalitie te breken, begon Irak scudraketten op het land af te schieten om Israël bij het conflict te betrekken, waardoor de geallieerde coalitie uiteen zou vallen. 

Benjamin Netanyahu, onderminister van Buitenlandse Zaken, verscheen met gasmasker en al op CNN. Terwijl het zoveelste alarm afging, zette hij het masker af en toonde een kaart van Marokko tot Pakistan. In een paar vloeiende zinnen legde hij de verhoudingen uit tussen de Arabische wereld en dat piepkleine Israël. Hij was briljant, een held. Het land trapte overigens niet in Saddams valkuil.

In de jaren daarna groeide Netanyahu’s ster. Als minister van Financiën deed hij goed werk voor de economie. Later kwamen schandalen zoals buitenechtelijke affaires, hij verliet zelfs enige tijd de politiek. Ook tijdens zijn (derde) huwelijk met Sara was het raak. Sara wenste hem zijn faux pas alleen te vergeven als zij een belangrijker rol kreeg toebedeeld. Dat hebben we geweten. Een bewijs voor haar eis is de uitnodiging voor Netanyahu’s optreden in de Portugese Synagoge begin 2012. Op de voorpagina prijkte haar naam net zo groot als die van haar man. 

Bibi stond ondanks zijn felle uitspraken tijdens zijn premierschap bekend als slimme, voorzichtige schaker. Ik heb hem twee keer ontmoet en er, hoe oneens ik het ook met hem was, toch altijd in geloofd dat hij in navolging van zijn broer Yoni het beste met het land voorhad. 

Maar nu hij rabiaat rechtse, religieuze fanatici in zijn coalitie toelaat, is duidelijk dat hij maar één zaak voor ogen heeft: die van zichzelf. Eerder al wees hij een deal af om uit de politiek te vertrekken in ruil voor immuniteit in de corruptiezaken tegen hem. Hij is nu zelfs bereid de democratie naar de filistijnen te helpen en Israël naar een internationaal isolement te leiden. Zijn ego heeft het definitief gewonnen van zijn idealen. En hij offert zijn land daarvoor op.