Die arme Leo Smit Stichting. Het Amsterdams Fonds voor de Kunst heeft haar geschrapt uit het rijtje begunstigden. Zomaar, nadat de stichting jarenlang op de steun van het Fonds kon rekenen. De Leo Smit Stichting geeft in de Tweede Wereldoorlog vermoorde, vergeten Joodse componisten ‘een stem’ door hun werk weer ten gehore te brengen (zie het zojuist online gezette Varia-bericht).
Een loffelijk streven, zou je zeggen. Dat vond het Fonds in het verleden ook. Nu niet meer. Waarom? Wel, het AFK vindt dat de stichting ‘een vertaalslag mist’. Ze zou wat meer moeten kijken naar de huidige vluchtelingen. Ik weet niet hoe het u vergaat, maar ik word zo langzamerhand kotsmisselijk van de vergelijking tussen wat tijdens de Shoa is gebeurd en het heden. Ik wil niets afdoen aan het hedendaags leed, maar kunnen we stoppen met die appels en peren? Je kunt de oorlog niet noemen of er wordt meteen geschermd met de situatie anno 2016; een soort omgekeerde Godwin. Dode Joden worden voortdurend vergeleken met levende leden van andere bevolkingsgroeperingen nu. Wat? Levende Joden moeten de twijfelachtige eer kanaries in de kolenmijn te zijn zelfs delen. Joden zijn echt niet de enige kanaries hoor. Zelfs niet in dit NIW. Lees de woorden van Said Bensellam in het Forum.
Ik kan zo vijf, zes redenen opnoemen waarom de vergelijking tussen de situatie van Joden toen én Joden nu en veel andere groeperingen in onze samenleving, mank gaat. Maar het is heel hip om het ene leed met het andere te ‘verbinden’, erger nog, zich dat leed toe te eigenen. Dat moet ook het AFK hebben gedacht. Dode Joden? Daar doen we niet meer aan, hoor. Nee, levende vluchtelingen, veel belangrijker, nu! En daarmee haalt het AFK, dat tientallen miljoenen euro’s te besteden heeft, doodleuk de kernboodschap van de Leo Smit Stichting onderuit, en dus ook de subsidieaanvraag van 30.000 euro.
Voorzitter van de Raad van Toezicht van het AFK is Heikelien Verrijn Stuart, de VARA/VPRO-journaliste die een carrière maakt van het grossieren in bestuursfuncties. Zo was ze ook jarenlang lid van de ICCO Regional Council for the Middle East. ICCO, u weet wel die organisatie die ervan wordt verdacht onaangename Palestijnse organisatietjes te spekken. En, o ja, ook is zij lid van het Dagelijks Bestuur van het Comité 4 en 5 mei. Je zou dus denken dat ze voldoende over dode Joden zou moeten weten.
*Een Godwin is een drogreden waarbij de Tweede Wereldoorlog wordt gebruikt als ‘argument’ in actuele discussies.
Abonneer op het NIW
