Poeriemgrappen

U kon er natuurlijk op wachten: de traditionele poeriemgrappen in het NIW. Velen stonken erin, sommigen hadden meteen door dat een bericht niet deugde, en misschien nog leuker, er waren er die echt nieuws aanzagen voor een poeriemgrap.

De redactie had het bescheiden gehouden: er stonden slechts vier fake-berichten in het vorige NIW. Maar de deining was er niet minder om. Allereerst was er de onthulling dat stafmedewerker Bart Schut zich zou bekeren tot het jodendom. Inclusief foto bij de Klaagmuur, gemaakt tijdens een reis die we maakten ter gelegenheid van een serie over 70 jaar Israël. Nu is Schut zelfbenoemd atheïstisch zionist en van een gioer is dus geen enkele sprake. Maar ondanks het feit dat hij dit bericht zelf niet deelde op zijn Facebook-pagina of Twitter (wat een teken aan de wand had moeten zijn), stroomden de gelukwensen binnen. Ook ontving de redactie een bezorgd telefoontje met de vraag of het NIW zou zorg dragen voor de financiële vergoeding van de vluchten van en naar Israël, zodat Schut opperrabbijn Lau zou kunnen bezoeken. Redactie-coördinator Marianne Troostwijk antwoordde dat die bezoeken aan de opperrabbijn zouden worden gecombineerd met reportages uit het land. Dat stemde de beller gerust. Er waren lezers woonachtig in Israël die Schut zelfs onderdak wilden bieden tijdens zijn bezoeken aan de Israelische opperrabbijn.

Daarnaast was er uiteraard een tsunami aan negatieve reacties, voornamelijk uit ex-treem-linkse hoek, van mensen die vonden dat Schut als voormalig Joop-columnist helemaal van het padje was geraakt. Onder wie ook de zelfverklaard Joodse ‘Rebecca’, voor Twitter-kenners @MrsvanP, die toch had kunnen ruiken dat het hier om een witz ging. Maar nee: ‘Onbegrijpelijk,’ twitterde zij. ‘Om Mel Brooks te parafraseren: ik hoop dat ze bij de besnijdenis het verkeerde deel weggooien.’

Niemand trapte in de imams
Nog een witz waar velen met boter en suiker intrapten: het bericht dat Yanki en Esty Jacobs een veganistische slagerij zouden openen op de Amsterdamse Zuidas. Waarop uiteraard meteen de vraag rees: heeft een veganistische slager wel iets te slachten? Veel reacties op de site, zoals iemand die opmerkte: ‘Ik lees nergens dat hij zelf veganistisch wordt, enkel dat hij een verdienmodel heeft gevonden.’ En dan de website ProVeg Nederland, die teleurgesteld moest constateren dat ze in een Joodse variant op de 1-aprilgrap waren getrapt. ‘Dat vinden we behalve heel grappig ook wel een beetje jammer, want was het niet leuk geweest als dit echt waar was?’ was op de site te lezen.

De redactie geeft toe, het bericht over imams die op Joodse scholen zouden gaan lesgeven was te doorzichtig. Niemand reageerde op die witz, waarmee die helaas is mislukt, maar dat kan ook zijn omdat we hem niet via sociale media deelden.

Wel weer leuk: een addertje onder het gras op de reactiepagina. Daar lieten wij ene P.S. Buenos de Mesquita uit Willemstad losgaan op ons verhaal over de Joodse begraafplaats Beth Haim op Curaçao (NIW18). De volledig fictieve P.S. (Poeriem Sameach) meldde dat de hele begraafplaats zou worden verplaatst naar een andere locatie op het eiland en dat het NIW hopeloos achterliep in zijn berichtgeving. Daarbij gaven we onszelf er stevig van langs: “Echt, NIW, wat een blamage!” Ook dit was (helaas?) een poeriemgrap. Niet door iedereen doorzien, want op dat bericht kwam afgelopen week een geschokte brief binnen die u integraal terugvindt op onze reactiepagina.

Wat was wel waar?
Lezers die bedacht waren op het feit dat het om een poeriemeditie van het NIW ging, bladerden minutieus het NIW door op zoek naar nepnieuws. Misschien nog wel leuker is het wanneer men denkt een poeriemgrap te lezen, terwijl dat niet het geval is. Hoewel, in dit geval zijn die aannames bitterzoet. Zo was daar het artikel ‘Hommeles in Rotterdam’, waarin wij meldden dat Amsterdammer Gidi Markuszower voor de Algemene Ledenvergadering van 12 maart aanstaande door de huidige voorzitter was aan- gewezen als vicevoorzitter van NIG Rotterdam en zich had aangeboden als adviseur van die gemeente. Dit was geheel waar en de hommeles in Rotterdam duurt voort. Ook vroeg een aantal lezers zich af of de brief van het bestuur van de Amsterdamse NIHS als reactie op het NIW-artikel ‘Bloedt de koosjere slacht dood?’ echt was. “Hij was wel heel serieus gesteld, ik heb hem drie keer gelezen, maar ik twijfel, is het nu een grap of niet?” luidde een vraag aan de redactie. Het antwoord is nee.