Rede

Er is iets raars gaande. Je hoeft er de geschiedenisboekjes niet op na te slaan om te weten dat de grote rampen die Joden overkwamen uitgerekend plaatsvonden in tijden van grote verdeeldheid.

Nu wil ik de huidige Nederlandse situatie niet meteen vertalen naar de grote gebeurtenissen uit de wereldgeschiedenis, zoals de Inquisitie en de ontwikkelingen voor de Tweede Wereldoorlog. Maar ik heb er toch maar weer eens onze NIW-leggers op nagelezen en zie dat niemand er van leek te willen horen. Signalen werden simpelweg niet opgepikt. Nogmaals, ik ga de situatie anno 2017 niet vergelijken met de laatste jaren van de 19e eeuw of de jaren 30. Maar mijn mailbox en die van het NIW lopen over van Joodse organisaties en particuliere Joden die elkaar de tent uitvechten. Op dit soort momenten mis ik de wijze raad van bijvoorbeeld Bloeme Evers. Want: waar gaat het hier werkelijk over, Bloeme? Kun jij me uitleggen wat er echt speelt?

Bij het NIW krijgen we gegevens binnen die allemaal moeten worden gecheckt, er moet weerwoord gevraagd, en dan moet de balans ook nog eens kloppen. De artikelen die we publiceren op één pagina hebben vaak meer onderzoek nodig dan grote artikelen die pagina’s lang ons blad vullen. Het NIW zoekt al langere tijd naar een specifieke verslaggever ‘Joods Nederland’. Niet te vinden. Want iedere journalist weet dat je voor één paginaatje over dit onderwerp uren, dagen, weken aan de slag bent, die zich natuurlijk niet terugbetalen.

Waarvoor ik hier een lans wil breken, is het zuivere journalistieke gehalte van het NIW. Wij zijn niet om te kopen, wij zijn niet in een ‘kamp’ onder te brengen, over één kam te scheren en u maakt ons ‘de pis niet lauw’ als u denkt te kunnen bedingen dat we over bepaalde zaken niet mogen publiceren. Wij zijn een actueel weekblad (meer dan ooit tevoren) dat nieuws meldt. Met hoor en wederhoor. Als uw eigen wederhoor u in tweede instantie niet zint? Stuur een ingezonden stuk. Maar, zoals de Engelsen zo aardig plegen te zeggen: don’t shoot the messenger.

En dan nog iets. We nemen u tegen uzelf in bescherming. Sommige reacties plaatsen we bewust niet. Omdat ze taalkundig niet deugen, omdat ze inhoudelijk totaal van het padje zijn. Omdat we soms zien dat ze puur voortkomen uit emotie en niet uit rede. Laten we over dat laatste nog eens nadenken.