Als ik in Den Haag kom, drink ik graag een kopje koffie op de fractiekamer van DENK. Ze hebben daar de beste espressomachine van het Binnenhof en met een beetje geluk neemt fractieleider Tunahan Kuzu aan het eind van het gesprek een videofilmpje van je op voor zijn Facebookpagina. Maar het valt niet mee geen hoogoplopend meningsverschil met hem te krijgen over het conflict in het Midden-Oosten. Al een paar keer heb ik geprobeerd Kuzu en zijn fractiegenoten Azarkan en Öztürk ervan te overtuigen dat hun eenzijdige opstelling in het conflict tussen Israël en de Palestijnen kwetsend is voor de Joodse gemeenschap. Telkens kreeg ik nul op het rekest.
Vorig jaar nam ik in een tot debatcentrum omgebouwde Arminiuskerk in Rotterdam deel aan een discussie op Radio 1. Het onderwerp: zijn de media wel te vertrouwen? Boze burgers kwamen vertellen dat ze zich door kranten en omroepen genegeerd voelden. Maar het meest luidruchtig waren de leden van OPPOSITIE, de jongerenbeweging van DENK. Hun stelling: de media waren onbetrouwbaar omdat ze altijd partij kozen voor Israël. Ik heb er niets tegen dat migranten zich verenigen in een eigen partij die racisme en discriminatie wil bestrijden. Maar de neiging van DENK overal de hand van Israël in te zien vind ik stuitend.
De kopjes koffie van DENK zal ik niet afslaan maar kunnen de heren eens ophouden met hun krankzinnige complottheorieën?
Kamervragen over Captain Nidal
Bizar was het debat dat de Tweede Kamer in de laatste week van september voerde over het ritueel slachten. Selçuk Öztürk kreeg het daarover aan de stok met PVV-Kamerlid Dion Graus die voor een verbod van het onverdoofd slachten is. Een unieke kans om de gezamenlijke belangen van de islamitische en de Joodse gemeenschap te benadrukken, leek me. Maar in plaats daarvan verweet Öztürk de PVV dat die partij aan de hand liep van Israël en de Joden. Ik kon mijn oren niet geloven. Toen ik op zoek ging, bleken termen als ‘de lange arm van Jeruzalem’ vaker te worden gebruikt binnen DENK. De nummer 3 op de lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen in Amsterdam, Sheher Khan, beschuldigde op de site Wij Blijven Hier het Westen en Israël ervan achter ISIS te zitten – een onvervalste complottheorie. Een plaats hoger op de lijst in de hoofdstad staat Aysegül Kiliç die Geert Wilders afschilderde als ‘de lange arm van Tel Aviv’. Eind oktober stelde DENK Kamervragen over de journalist Cnaan Liphshiz die op de site van The Times of Israël een kritisch artikel over de nieuwe minister van Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking Sigrid Kaag had geschreven. ‘Klopt het dat Liphshiz in zijn diensttijd als onderzoeker voor de militaire inlichtingendienst van het Israëlische leger heeft gewerkt?’, informeerde de partij op insinuerende toon. Tijdens het debat over de begroting van Buitenlandse Zaken lanceerde Kuzu een aanval op het CIDI dat desinformatie van de Israëlische regering zou verspreiden. De PVV, de inlichtingendienst van het Israëlische leger en het CIDI – voor DENK is het kennelijk allemaal één pot nat. Redelijk absurd waren ook de Kamervragen die in september aan de minister van Buitenlandse Zaken werden gesteld over Captain Nidal, een geheimzinnige Israëlische officier die Palestijnen telefonisch zou intimideren om ze vervolgens dood te schieten. Het bestaan van de man in kwestie is nooit bevestigd maar toch was volgens Kuzu sprake van ‘staatsterreur van de Israëlische regering’. De kopjes koffie van DENK zal ik ook voortaan niet afslaan maar kunnen Kuzu, Azarkan en Öztürk eens ophouden met hun krankzinnige complottheorieën?
Abonneer op het NIW
