Schaamlap

De staat Israël wordt vaak bekritiseerd. Soms zelfs overmatig, zou je kunnen stellen, waardoor je vraagtekens bij de intenties van de criticasters kunt zetten. Maar liever een kritische blik dan klakkeloos alles voor zoete koek slikken. En dat is precies wat de Raad van Kerken met het bezoek aan christelijke Palestijnen deed. Het programma bleek zeer eenzijdig, het leek zo te komen uit de krochten van de, eufemistisch gesteld, controversiële BDS-organisatie Kairos-Sabeel. 

Uit het verslag dat de raad op de website publiceerde, blijkt geen enkele distantie van wat de delegatie kreeg voorgeschoteld. Geen enkele kritische vraag. Het geweeklaag van de Palestijnen zonder enige reflectie ging erin als het evangelie bij een ouderling. Voor een voorzichtig geopperd tegengeluid dat binnen de raad ook andere meningen leefden, hadden ‘de Palestijnen geen geduld’. Daar werd het bij gelaten en vervolgens leken alle leden last te krijgen van een soort stockholmsyndroom. Waar de kerkelijke koepel zich voorheen verre hield van politieke uitspraken, ontpopte hij zich ineens als activist. 

Dat meer dan een derde van de Arabische bevolking van Jeruzalem het Israëlische staatsburgerschap verkiest boven het Palestijnse, zal ongetwijfeld niet aan de orde zijn gekomen. Dat christelijke inwoners van Betlehem al jarenlang door hun moslimbroeders worden weggepest, ongetwijfeld ook niet. 

Nee, Joden mochten niet denken dat in het rapport een vergelijking werd gemaakt met de Shoa. Het was een associatie. Wat is het verschil? Op pagina drie prijkte al een beeltenis van Anne Frank. 

En dan was er dat schaamlapbezoekje aan Yad Vashem. Deden ze toch nog iets aan Joden. Dode Joden. Daar werd opnieuw die ‘associatie’ gelegd. Nog wel opgetikt door dominee De Reuver, scriba van de PKN, voorheen gerespecteerd gesprekspartner van Joodse instanties. Dat was de grootste gotspe. Nee, er is nog een ergere. De raad begrijpt in de verste verte niet wat hij heeft fout gedaan. De verslagleggers hebben de gewraakte passages alleen maar weggehaald vanwege het protest van die overgevoelige Joden.  

De eerste gevolgen van deze eenzijdigheid zien we al. Een partij als de ChristenUnie kon voorheen bogen op de diepgaande kennis van Gert-Jan Segers en Joel Voordewind over het conflict. Nu die zijn vertrokken, verklaarde de CU-Europarlementariër Peter van Dalen: “Er is Palestijnse christenen veel onrecht aangedaan. Dat hebben we niet gezien.” BDS-discussies vinden inmiddels ook in de ChristenUnie plaats. Ik hoop dat de nieuwe fractieleidster Mirjam Bikker de koers recht zal houden.

En voor de raad heb ik één advies: bespaar ons met dit soort intenties voortaan een bezoek aan Yad Vashem. Bezoedel die heilige grond niet meer met uw treife voetstappen.