Spagaat

De wereld ligt in een spagaat. Goed staat tegenover kwaad. En terwijl het kwaad precies weet wat zijn doel is, weet het goede niet precies hoe ver het kan gaan. Met spierballentaal bereikt het kwaad precies wat het wil: angst. Daar staat moed tegenover. Zoals Elie Wiesel zei: “We moeten altijd partij kiezen. Je neutraal opstellen helpt de onderdrukker, nooit het slachtoffer.”

Laten we wel zijn: de dilemma’s waar de westerse politiek verantwoordelijk voor wordt gesteld, zijn enorm. Anders ligt dat voor de bevolking. Massaal nemen burgers stelling en helpen zij waar het kan. Met geld, zie de opbrengst van meer dan 100 miljoen voor de Oekraïense vluchtelingen, maar ook anders. Mensen stellen hun huizen open, nemen pas aangekomen Oekraïners op sleeptouw, zamelen kleding en andere essentiële benodigdheden in en er zijn helden die persoonlijk refugiés uit de grenslanden ophalen om ze naar veiliger oorden te brengen.

We zitten in de week voor Poeriem. Traditioneel is dat een tijd waarin we alles en iedereen op de hak nemen en de overwinning van het goede op het kwade vieren.

In herinnering zie ik de kinderen van een Israëlisch kindertehuis. Het was 1991. Vlak voor Poeriem gaf Saddam Hoessein zich in de Eerste Golfoorlog over. De kinderen die wekenlang naar de schuilkelders hadden moeten vluchten om hun gasmasker op te zetten, waren na de wapenstilstand extra uitgelaten. Niemand vierde zonder uitbundige schmink het feest, ook de begeleiders in dat tehuis niet.

Maar nu, in 2022, zitten Joden in een spagaat. Uitbundig Poeriem vieren, kan dat wel? Iedereen hoopte dat na de coronalockdown het dak eraf ging. Dat kan natuurlijk nog steeds, maar willen we dat wel? Ik weet het, Poeriem vieren is een mitswa, maar onze redactie die dag in dag uit het actuele nieuws volgt, had in ieder geval weinig inspiratie voor onze traditionele grollen (pas op, er zijn er wel een paar).

Volgens mij zullen velen dit jaar niet zo dronken worden dat ze het verschil tussen Haman en Mordechai niet meer zien. Of, om te vertalen naar de huidige situatie: Poetin en Zelenski. Want in deze tijd, Poeriem of niet, zien we in real time aan wat voor verschrikkingen de bevolking daar bloot staat.

Mogen we stiekem dromen dat, als door een wonder, voor de eerste dag Poeriem toch een soort wapenstilstand tot stand komt? Net als toen, in 1991 en toen, net als in het verhaal van de Megilat Ester? Dat trucje mag de Hogere best nog een keer uithalen